Lotos_1972PL

Witajcie Drodzy Czytelnicy Wita Was Zastępca Redaktora Naczelnego X-Ray_98 i Zapraszam na Artykuł poświęcony Mitom z Dwóch Fajnych gier Czyli GTA 3 Oraz GTA 5 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Człowiek Szczur z GTA 3 Mit O człowieku szczurze to jedna z największych Tajemnic w GTA 3 jest to postać która jest w połowie szczurem a w połowie człowiekiem nie ma rzetelnych zródeł na to że faktycznie od się pojawiał w Liberty City ale wiele graczy spekulowało iż przemierzał on Tunele metra w GTA 3 i Atakował Graczy którzy się tam zapuszczali za pomocą noża przez wiele lat od wydania GTA 3 ten mit stał się jedną z największych legend tej gry a wiele graczy przemierzając tunele metra było mocno wystraszonych gdy wiedzieli że mógł się czaić Tak zwany RatMan Czyli właśnie człowiek Szczur ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Zakrawiona Cela W GTA 3 Ten Mit jest związany z Pewną misją z Fabuły głównej w GTA 3 jest to mały pomniejszy mit gdyż chodzi o zakrwawioną celę więzienia w budynku komisariatu policji LCPD podczas wykonywania misji Ucieczka Kanbu gracz otrzymuje polecenie wyciągnięcia członka Yakuzy Kanbu z więzienia. Kiedy gracz wychodzi poza celę Kanbu, słychać odgłos bicia mężczyzny. To prawdopodobnie Kanbu. Po zdetonowaniu bomby samochodowej ściana zapada się, a wnętrze celi można zobaczyć, gdy gracz poczeka, aż Kanbu wejdzie do jego pojazdu. Po jednej stronie ściany w celi jest dużo krwi z kilkoma krwawymi odciskami dłoni na ścianie. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Morderstwo Na Górze Gordo w GTA 5 Duch Jolene Cranley-Evans (znany też jako Duch z Góry Gordo) jest potwierdzonym mitem występującym w Grand Theft Auto V. Niedaleko szczytu Góry Gordo znajduje się duża, płaska skała, na której znajduje się wypisane krwią słowo „JOCK”. Między 23:00 a 00:00 gracz będzie mógł zobaczyć ducha lewitującego w pobliżu skały. Duch pojawia się jako kobieta o długich czarnych włosach i białej sukni lub szacie. Sam duch wydaje się być lekko przezroczysty. Znika z pola widzenia, jeśli gracz próbuje się do niego zbliżyć, ale nadal można go zobaczyć przez celownik snajperski lub kamerę telefonu. Duch nie dokonuje żadnej interakcji z graczem. Zjawa pojawia się zawsze z otwartymi ustami i oczami bez źrenic i tęczówek (najprawdopodobniej nie posiada ona powiek, które, sądząc po śladach krwi wokół oczu, zostały usunięte ostrym narzędziem). Jedyną czynnością jaką duch wykonuje, jest obracanie się zawsze twarzą w stronę gracza. Praktycznie niemożliwe jest podejście do ducha, gdyż znika on w przypadku zmniejszenia odległości gracza od zjawy. Można też ją zobaczyć w dowolnym momencie gry, w tym w GTA Online, nie tylko jak ma się 100% gry, jak UFO i inne mity. Udowodniono, że jeśli gracze udadzą się na kemping znajdujący się obok domu Ursuli, usłyszą krzyki. U podnóża góry Gordo znajduje się małe pole namiotowe, które jest zwykle zajęte przez 4 do 5 pieszych. W nocy obszar ten jest opuszczony. Jednocześnie między 23:00 a 00:00 gracz jest w stanie usłyszeć głosy, krzyki i niezrozumiały szept, gdy patrzą na Ducha. Jeśli szept zostanie odtwarzany od tyłu, można usłyszeć: "Let's see your shot (pol. Zobaczmy twój strzał)". Jolene Cranley-Evans była żoną Jocka Cranleya, kaskadera występującego w popularnych programach w latach 80. Zanim Cranley został sławny żył w Blaine County. W latach 70 postanowił zostać kaskaderem w Los Santos, jednak jego żona była przeciwna wyprowadzce. Podczas wspinaczki na Górę Gordo Jock zepchnął swoją żonę z klifu. Jolene zginęła wskutek obrażeń, które odniosła w wyniku upadku. W czasie przeprowadzonego śledztwa Jock został uniewinniony z powodu braku wystarczających dowodów. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Klauni W GTA 5 W misji Grass Roots Trevor spotyka Barry'ego przy prowizorycznym stoliku na Legion Square, gdzie próbuje podnieść świadomość na temat legalizacji marihuany. Barry nalega, aby Trevor spróbował trochę jego trawki i po długiej debacie Trevor w końcu ulega i bierze łyk swojej trawki. Umysł i wzrok Trevora zamazują się, a on zaczyna mieć halucynacje, że duża grupa klaunów zaczyna pojawiać się wokół niego. W jego rękach pojawia się automatyczna strzelba, a on zaczyna zabijać klaunów i niszczyć furgonetki klaunów , które nieustannie generują więcej klaunów. Po zabiciu wszystkich klaunów jego wzrok staje się znowu wyraźny, a sekwencja halucynacji kończy się. Wybiega wściekły i staje się dla niego jasne, że narkotyk, który dał mu Barry, zdecydowanie nie był marihuaną. Podczas misji Trevor wygłasza wiele gniewnych uwag, wyraźnie sugerując, że boi się klaunów (Coulrophobia). Przypuszcza się, że Trevor miał irracjonalny strach przed klaunami od dzieciństwa, co wyjaśnia jego halucynację dotyczącą klaunów próbujących go zaatakować. Michael De Santa ma podobną halucynację w swojej wersji misji Grass Roots, tylko tym razem jego halucynacja dotyczy Obcych . Klauni nie pojawiają się poza tą misją, a furgonetki klaunów nie można zdobyć w zwykły sposób, chyba że gracz użyje modów, aby ją wywołać. W 2016 roku na Youtube pojawił się film pokazujący klauna stojącego w pokoju w opuszczonym motelu w Sandy Shores. Klaun niósł siekierę i wydawał się być tym samym modelem, który został użyty w halucynacji Trevora. Nie wiadomo, czy był to błąd, czy easter egg. Zjawisko to można było zaobserwować tylko w wersji GTA V na konsole nowej generacji . Ta jest w toku, ponieważ nie ma oficjalnego wyjaśnienia, dlaczego tak się stało. Najprawdopodobniej było to prawdziwe i żadne mody nie zostały użyte do stworzenia filmu. Klaun najprawdopodobniej został uszkodzony, jak wyjaśniono w filmie, ponieważ krew klauna była niezsynchronizowana, co jest powszechne w przypadku źle odrodzonych bytów, ale klaun nie pojawiłby się, gdyby to był błąd, ponieważ Hobos nie pojawiają się podczas deszczu w motelu. Ten mit jest jak miecz obosieczny, jak się wydaje. Jest również wysoce nieprawdopodobne, aby był celowy, ponieważ klaun nie ma kodu poza misją. Film był najprawdopodobniej prawdziwy, ponieważ w filmach YouTubera nigdy nie było żadnych modów ani cheatów. Korzystanie z modów w ostatniej chwili wydaje się po prostu mylące. Więc na razie: to było uzasadnione. cały efekt tego mitu to oczywiście fakt że Trevor się naćpał i przywidziała mu się halucynacja ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Zabóstwo Leonory Johnson z GTA 5 Ta Zagadka była i jest największą Tajemnicą gry poza Tajemnicą Góry Chiliad Leonora Johnson urodziła się 29 sierpnia 1952 r. na Środkowym Zachodzie. Jej ojciec Harold był hodowcą kurczaków, a matka Ellen była brudasem na farmie mleczarskiej. Miała problemy z płucami z powodu palenia w dzieciństwie. W szkole Leonora była przeciętną uczennicą, ale wcześnie rozwinęła się fizycznie i przyciągnęła dużo uwagi innych uczniów i kadry szkolnej. W wieku 15 lat Leonora Johnson opuściła szkołę i pojechała autostopem do Los Santos, aby uciec od wujka i marzyć o zostaniu gwiazdą filmową lub modelką. Po kilku miesiącach pracy jako kelnerka jej naturalne piękno i dziecięca naiwność zwróciły uwagę branży rozrywkowej i stały się powszechną twarzą w Vinewood Party Circuit i Casting-Couch Circuit. Na początku lat 70. Leonora Johnson regularnie pojawiała się jako modelka w reklamach drukowanych, telewizyjnych i w drugoplanowych rolach filmowych. W 1973 roku została obsadzona w filmie Richards Majestic Productions „Rum Runner”, w którym zagrała Beryl, dowcipną niepełnosprawną prostytutkę i skradła każdą scenę, w której wystąpiła. Jednak media opisały ją jako „ładną buzię do oglądania, ale bez większej iskry w oczach”, co sugerowało, że chociaż była piękna, prawdopodobnie nie była zbyt inteligentna. Plotkowano również, że była kandydatką do głównej roli żeńskiej w „The Many Wives of Alfredo Smith”, jednak została zamordowana przez Petera Dreyfusa w 1975 roku. Peter zabił Leonorę torturując ją, odcinając jej obie ręce i stopy i umieszczając je w przeciwległych miejscach, odcinając kilka rysów twarzy, pozostawiając liczne nacięcia na jej piersiach, rysując gwiazdę na jej plecach z przypaleń cygarem, odcinając część jej uda i pisząc na nim „HAM” i uprawiając z nią seks. Kiedy błagała o wolność, Dreyfuss kontynuował, a ona wciąż krzyczała. Kiedy Dreyfuss powiedział, żeby była cicho, nie chciała, więc ją zabił, zabierając wszystkie dowody i zacierając ślady, aby nie zostać złapanym. 17 stycznia 1975 r., po anonimowym donoszie do LSPD, jej ciało zostało znalezione przez reporterów przy zaporze Land Act Dam na kilka godzin przed przybyciem LSPD, które tratowało wszystkie użyteczne dowody kryminalistyczne. Nie udało im się znaleźć żadnych dowodów, które pozwoliłyby ustalić, kto zabił Johnson, więc wkrótce potem zamknięto sprawę. Po śmierci Leonory Peter Dreyfuss przez lata dręczył jej rodzinę, wysyłając listy, wykonując anonimowe telefony i wysyłając medalion Leonory i jej odcięte usta w rocznicę morderstwa. Według niektórych innych plotek/raportów, prześladował ją również przez lata, zanim ją porwał i zgwałcił, choć sam tego nie potwierdził. Więcej informacji o morderstwie Johnson można znaleźć na stronie gry www.whokilledLeonoraJohnson.com. Według oficjalnej strony jej morderstwa, w 1984 r. wyprodukowano pornograficzną wersję jej zabójstwa. Film nosił tytuł „Lay Enormous Jonhson”, a Leonorę grała Jessica Barlow, osoba, która twierdziła, że jest „najlepszą przyjaciółką Leonory w szkole średniej”, chociaż rodzice Leonory nie mają pojęcia, kim ona była. Historię tę przedstawiono również w odcinku programu The Underbelly Of Paradise. to mordestwo można wyjaśnić poprzez zebranie 50 części listu a po tej czynności odblokuje się misja poboczna w ktorej możemy zabić dreyfussa i pomścić ostatecznie Leonorę Johnson ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Morderca Nieskończonej Ósemki Z GTA 5 Merle Abrahams (1947 - 2004), powszechnie znany jako The Infinity Killer , jest seryjnym mordercą w Grand Theft Auto V. Chociaż nigdy nie pojawia się w grze, jest wielokrotnie wspominany w całej grze. Abrahams jest odpowiedzialny za morderstwa Infinity Murders przeprowadzone w grudniu 1999 roku, podczas których zamordował 8 osób i pochował je w tajnym miejscu w San Andreas. Niewiele wiadomo o życiu Merle'a Abrahamsa; urodził się w 1947 r., chociaż jego miejsce urodzenia nie zostało ustalone. Przez większość swojego życia mieszkał w domu w Sandy Shores, aż zaczął rozwijać się u niego stan psychotyczny i widoczna obsesja na punkcie liczby 8 i nieskończoności (∞). Twierdził, że „ 8 to po prostu nieskończoność odwrócona na bok ”, stąd jego przydomek The Infinity Killer. W 1999 roku Abrahams osiągnął szczyt swojej psychozy, kiedy zamordował 8 biegaczy płci męskiej i ukrył ich ciała w całym stanie, w serii morderstw, którą władze nazwały The Infinity Murders . Niedługo potem został schwytany przez policję i osadzony w więzieniu Bolingbroke Penitentiary. W pewnym momencie jego uwięzienia jego dom w Sandy Shores został celowo podpalony i zdewastowany, prawdopodobnie przez jednego z jego sąsiadów. Abrahams zmarł później w grudniu 2004 r. w wieku 57 lat, czekając na proces w sprawie Infinity Murders. Nigdy nie przyznał się do popełnienia morderstw, ale przyznał, że miał irracjonalną obsesję na punkcie liczby 8. Ciał ofiar morderstw nigdy nie odnaleziono. W grze jest wiele wskazówek dotyczących stanu San Andreas, które odnoszą się do Merle'a Abrahamsa i Infinity Murders. Większość z tych wskazówek ma formę krótkich zdań napisanych na ścianach przez samego Abrahamsa, zazwyczaj opisujących motywy stojące za morderstwami. Te wskazówki ilustrują jego psychotyczną mentalność i jego wzrost do szaleństwa w ciągu kilku lat. Dom Merle'a Dom Merle'a Abrahama znajduje się w Sandy Shores, hrabstwo Blaine. Dom wydaje się być celowo podpalony jakiś czas przed wydarzeniami z GTA V , ponieważ jego wnętrze jest poważnie zwęglone i spalone. Dom wydaje się być opuszczony od wielu lat, ponieważ jest w bardzo złym stanie. Wewnątrz domu gracz może znaleźć frazę There will be 8 napisaną czarnym atramentem na złamanym kawałku ściany. Dalej w domu znajduje się kolejna fraza napisana czarnym atramentem, tuż za małą półką. Fraza brzmi 8 is just infinity stand up . Oba te znaki zostały napisane przez samego Abrahamsa. Obok znajdują się trzy zestawy pięciu znaków, co daje łącznie 15. Znaczenie tych znaków jest nieznane, ponieważ Merle wydaje się być zafascynowany liczbą 8. Istnieje możliwość, że buty mogły należeć do jego bezimiennego dziecka, które zabił, gdy miało 15 dni lub lat. Możliwe również, że torturował jednego z biegaczy, który mógł liczyć dni spędzone tam aż do śmierci, lub sam Merle policzył, jak długo biegacz przeżył. Przywiązany do krokwi, która biegnie przez dach There will be 8 room, jest para małych butów zwisających w dół. Buty te wydają się być za małe dla dorosłego mężczyzny lub kobiety, ale mogłyby pasować na małe dziecko. Na tylnej ścianie domu widać napisane dużymi literami zdanie Go away Merle Abrahams you're a wrong 'un . Istnieje teoria, że jeden z jego sąsiadów napisał to na jego domu, aby go zawstydzić. W Sandy Shores, niedaleko domu Merle'a Abrahamsa, na polu niedaleko głównej drogi znajduje się duży głaz. Na boku głazu znajduje się krótki rymowanka napisana przez Abrahamsa, odnosząca się do jego morderstw i psychotycznego stanu umysłu. bok tego wiersza, liczba 8 jest nabazgrana kilkakrotnie na skale. Wiersz ten mógł zostać napisany po tym, jak Merle Abrahams zabił wszystkie swoje ofiary. Graffiti więzienne W więzieniu Bolingbroke Penitentiary znajduje się kolejna wskazówka pozostawiona przez Abrahamsa. Udowodniono, że Abrahams był osadzony w tym więzieniu aż do swojej śmierci w 2004 r. Na ścianie placu rekreacyjnego w pobliżu bloku cel 9A znajduje się więcej napisów pozostawionych przez Abrahamsa. Napis brzmi następująco: „ Gdzie woda spotyka ląd, a ogień raz wyrzucony, tam nieskończona ósemka pozostanie, aż powrócę. ” To bardzo tajemnicze stwierdzenie Abrahamsa i może być jedną z najbardziej niejasnych wskazówek w Tajemnicy Nieskończoności. Fraza Tam, gdzie woda spotyka ląd, a ogień kiedyś wytrysnął, może być odniesieniem do Góry Chiliad. Możliwe, że Góra Chiliad była kiedyś wulkanem, stąd określenie Ogień kiedyś wytrysnął . Góra Chiliad znajduje się również obok Oceanu Spokojnego, co wyjaśnia kolejną część frazy „Gdzie woda spotyka ląd”. Wreszcie, Nieskończona 8 może być jego 8 ofiarami. To stwierdzenie może być wskazówką, gdzie pochowano jego 8 ofiar morderstwa. Obok tego oświadczenia znajduje się mała szczegółowa mapa małych wysp na północ od góry Chiliad. Krwawe ślady stóp Jeśli gracz uda się do Yellow Jack Inn w Sandy Shores, będzie mógł znaleźć dziwne krwawe ślady stóp wokół stołu bilardowego 8. Jest to prawdopodobnie wskazówka dla Merle'a Abrahamsa, który był zafascynowany 8 i nieskończonością. Zwłoki Główny artykuł: Infinity Murders Jeśli gracz zbada małe wyspy na północ od Mount Chiliad, będzie mógł znaleźć 8 ciał na dnie morza, owiniętych w bandaże pogrzebowe i pochowanych. Jest całkiem możliwe, że są to ciała 8 martwych biegaczy, którzy zostali zabici przez Abrahamsa w 1999 roku. Jednak jeśli użyjesz trenera, aby stworzyć szklaną taflę i umieścić ją przed ciałami, wszystkie wydają się być kobietami, co jest mylące. Niektórzy gracze spekulują, że ciała znalezione na północ od zatoki Paleto nie są morderstwami infinity, ale kolejną grupą ofiar zabitych przez potencjalnego „wannabe”-zabójcę Merle'a Abrahamsa. Pojawiła się również teoria, że zabójcą może być ta sama osoba, która napisała Go away Merle Abrahams you're a wrong 'un' -frazę na fasadzie domu Infinity Killer, sugerując rodzaj zazdrości wobec Merle'a Abrahamsa. Może to być jednak po prostu niedopatrzenie dewelopera. Ogniska i Chatka Nadmorska Na półwyspie prowadzącym do trzech mniejszych wysp na północ od Mount Chiliad znajduje się podupadła chata i mały kamper. Obok chaty leży zaśmiecona torba z Burger Shot , przypuszczalnie restauracji typu fast food w okolicy. W domu Merle'a w Sandy Shores można znaleźć wiele toreb Burger Shot , co sugeruje, że Merle był w tej chacie, być może w celu przygotowania 8 zwłok do zrzucenia do morza. Na północ od chaty znajduje się wiele rozrzuconych palenisk. W jednym z nich można zobaczyć tajemniczą czarną skrzynkę leżącą na beczce z gazem obok jednego z ognisk. Ta skrzynka może być skrzynką na broń, tą, której używał sam Merle. Wycinek z gazety W małej, na wpół zniszczonej chacie w Sandy Shores można znaleźć mały wycinek z gazety przybity do drewnianego wspornika dachu. Wycinek pochodzi z grudnia 2004 r. i opowiada o śmierci Merle'a Abrahamsa i morderstwach Infinity Murders, które przeprowadził. Oto Wycinek z Gazety O mordestwach Zabójcy ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- A teraz Poważny Mit Czyli UFO (Unidentified Flying Object) UFO ( niezidentyfikowane obiekty latające ) to anomalie na niebie, które zwykle przybierają formę statków kosmicznych pilotowanych przez nieznane istoty. Grand Theft Auto V to pierwsza gra z serii GTA , w której potwierdzono obecność prawdziwych UFO. Wszystkie UFO są niezniszczalne w przypadku uszkodzeń zadanych normalnymi środkami, takimi jak broń palna, pojazdy itp. Pomimo udowodnionych UFO w grze w określonych miejscach, które są niczym easter eggi, wielu graczy twierdzi, że nie są to jedyne takie przypadki. Twierdzą, że czasami nad San Andreas latają niewytłumaczalne i niezidentyfikowane obiekty. Większość raportów udaje, że o każdej porze dnia w oddali widać dziwne światła, które nie są związane ze zwykłym ruchem lotniczym. Niektórzy gracze twierdzą, że widzieli latające trójkąty nad wieloma obszarami mapy, szczególnie nad Fort Zancudo, jednak te plotki nie zostały potwierdzone. Inne źródła podają, że jeśli ktoś obserwuje czyste nocne niebo nad pustynią Grand Senora, może zauważyć gwiazdy, których położenie niewytłumaczalnie się zmienia, lecz jest to ponownie niepotwierdzona plotka. Nie ma doniesień o pojawieniu się UFO na otwartej przestrzeni w ciągu dnia, poza zatopionym wrakiem UFO, o którym wspomniano powyżej. Podobnie jak w przypadku prawdziwych doniesień o UFO jako latających spodkach, wiele UFO widzianych w otwartym świecie GTA V to zazwyczaj czarne lub srebrne latające spodki i światła na niebie. Modele UFO używane w easter eggach nie są ponownie używane w otwartym świecie, poza kilkoma misjami. W rzadkich przypadkach samoloty wszelkiego rodzaju niewytłumaczalnie rozbijają się lub wchodzą w korkociąg, a następnie znikają, jednak często jest to spowodowane usterką, gdy gracze znajdują się wewnątrz budynków. Jeśli gracz spróbuje dotknąć latającego UFO, często zostanie zabity przez spodki za pomocą EMP dla pojazdów lub impulsu podobnego do Up-N-Atomizer bez efektów cząsteczkowych. dodaje do tego pojedyncze drobnostki związane z UFO W GTA 5 W misji „ Czy ktoś powiedział o jodze? ” Michael ma bardzo dziwną halucynację wywołaną narkotykami, w wyniku której zostaje porwany przez kosmitów i wyrzucony w samym środku miasta, w samej bieliźnie, przez niezwykle duży obiekt UFO, którego nigdy więcej nie widziano. Omega prosi gracza o zebranie części statku kosmicznego , które są rozrzucone po całym stanie San Andreas. Zebranie wszystkich części zapewni graczowi specjalny pojazd o nazwie Space Docker , który ma unikalne właściwości sterowności. Same części statku kosmicznego przypominają małe srebrne pudełka lub kapsuły, ale źródło tych części nadal pozostaje nieznane. Omega twierdzi, że niedawno rozbił się UFO i zrzucił trochę szczątków na San Andreas. Ten rozbity UFO może być prawdopodobnie zatopionym UFO , które można znaleźć w najbardziej wysuniętej na północ części mapy, na dnie oceanu. Na ścianie budynku Bishop's WTF?! widać małe, sztuczne UFO . Krążą pogłoski, że zagadka Góry Chiliad ma coś wspólnego z UFO, czyli istotami pozaziemskimi. W domu Lestera znajduje się pudełko opisane jako Desert UFO , co prawdopodobnie nawiązuje do katastrofy w Roswell w Nowym Meksyku z 1947 roku. Co dziwne, niektóre UFO noszą oznaczenia FIB , co sugeruje, że część z nich jest wynikiem jakiegoś eksperymentu lub zakrojonego na szeroką skalę spisku rządowego. UFO ostatnio pojawiły się w różnych miejscach, w tym w Grand Theft Auto Online . Często są to misje, takie jak misja 500 bunker steal missions-mission, lub wydarzenie Halloween UFO abduction. Po otwarciu modelu UFO w Forcie Zancudo widać humanoidalnych pilotów, co dodatkowo wskazuje na inżynierię wsteczną lub spisek FIB albo wojska w Forcie Zancudo. W wydarzeniu Halloween w GTA Online Rockstar dodał obserwację UFO w Grand Theft Auto Online. Pojawia się tylko między 22:00 a 3:00 czasu gry. Zmienia swoją lokalizację każdego dnia w hrabstwie Blaine. Podejście zbyt blisko spowoduje grzmot z piorunem, a UFO zniknie. Jeśli jesteś w pojeździe, silnik wyłączy się na sekundę. W ostatecznej wersji Grand Theft Auto: San Andreas, w biurze Lil ' Probe'Inn , możesz zobaczyć obrazy z Grand Theft Auto V z UFO. Obejmuje to dom Urszuli , Obserwatorium Galileusza, Grand Senora Desert, losowy dom i wieżę w hrabstwie Blaine oraz Vespucci Beach. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- No i Ostatni Mit Czyli Tajemnica Góry Chilliad Z GTA 5 Tajemnica Góry Chiliad to możliwy mit i ciekawostka w grze Grand Theft Auto V , odnosząca się do serii tajemniczych znaków rozrzuconych wokół Góry Chiliad , najwyższej góry w stanie San Andreas. Wewnątrz stacji kolejki linowej na szczycie góry znajduje się duża mapa namalowana na ścianie, która wydaje się być mapą Mount Chiliad. Na mapie rozrzucone są różne dziwne symbole, najwyraźniej wskazujące lokalizacje tajnych obiektów na Mount Chiliad. Na mapie nad Górą Chiliad można zobaczyć dziwny symbol. Symbol ten wydaje się być okiem. Ten symbol nazywa się Okiem Opatrzności, znanym również jako Wszechwidzące Oko , co może być odniesieniem do Illuminati . Symbolem może być również UFO, zatopiony wrak lub ten nad samą Górą Chiliad. Symbol jest podobny do symboli, które dają wskazówki, kiedy postać może znaleźć UFO. W tym przypadku w punkcie, w którym UFO, tuż nad stacją obserwacyjną, ustawiło się w linii z kolejką linową, mapa może być dokładna do Góry Chiliad. (Coś, co na mapie wygląda jak tunel na powierzchnię, może mieć coś wspólnego z tajemnicą.) Inny dziwny symbol można znaleźć zaznaczony na czerwono pod platformą widokową. Uważa się, że jest on związany z osiągnięciem From Beyond the Stars , gdzie należy zebrać niektóre części UFO, ponieważ pokazuje coś, co wydaje się być mapą GTA V z kilkoma znacznikami. Ostatni rysunek jest wyryty za platformą widokową i brzmi Come back when your story is complete . Jeśli gracz powróci na górę Chiliad po osiągnięciu 100% ukończenia, UFO na górze Chiliad pojawi się unoszące się w powietrzu nad górą Chiliad. Udowodniono, że jest to easter egg. Te „pisanki” mogą być również odniesieniem do Illuminati, starego tajnego stowarzyszenia. W Illuminati istnieje symbol zwany All Seeing Eye, który jest gałką oczną umieszczoną na piramidzie. Może to być rysunek wewnątrz wagonika, ale Mount Chiliad jest piramidą. Dziwny czerwony znak również przypomina oko, a Come back when your story is complete może być odniesieniem do Nowego Porządku Świata, planu Illuminati, aby przejąć władzę nad światem i stworzyć 1 totalitarny rząd.Zagadka stojąca za UFO, podwodnym włazem i możliwością użycia plecaka odrzutowego w grze może być bliska rozwiązania. Gracze częściowo nałożyli pionową mapę przekroju góry wyświetlaną na ścianie stacji kolejki linowej na północne krańce mapy w grze, a niektóre obszary zainteresowania wydają się pokrywać z oznaczeniami na schemacie na ścianie. Jeśli spojrzysz na górę Chiliad pod odpowiednim kątem, możesz nałożyć mural na szczyt samej góry, aby odkryć lokalizacje rysunków góry Chiliad , które mówią, aby wrócić na górę po ukończeniu gry w 100%, gdy jest 3 nad ranem, gdy pada deszcz, aby zobaczyć UFO. Mural ustawiony w linii z samą górą z helikoptera pod kątem prostym pokazuje, gdzie znaleźć rysunki Mount Chiliad . Mural pokazuje UFO bezpośrednio nad górą, które może zostać odkryte przez gracza, jeśli podąży za wskazówkami na rysunkach po ukończeniu w 100% trybu fabularnego i powróci na górę w prawidłowych warunkach sugerowanych przez rysunki. Gracze odkryli, że jeśli nałożymy diagram na mapę dokładnie w kierunku północ-południe, przypominające UFO oznaczenia zdobiące górną część diagramu pokrywają się bezpośrednio z miejscem, w którym znajduje się zatopiony wrak UFO .Teraz nakładkę należy odwrócić poziomo i poważnie przeskalować do punktu, w którym drugie oznaczenie przypominające UFO w lewym dolnym rogu diagramu oznaczałoby lokalizację daleko od wschodniej strony mapy. Jednak jeśli to zostanie zrobione, oznaczenie Jetpack na diagramie nałoży się na Fort Zancudo , silnie strzeżoną instalację wojskową. Gracze teoretyzowali, że byłoby to najbardziej prawdopodobne miejsce odkrycia Jetpacka, co odzwierciedla San Andreas, gdzie Jetpack można znaleźć w Strefie 69. Rysunek prawdopodobnie wskazuje, że UFO mogłoby się pojawić po dodatkowej pracy po zebraniu wszystkich 50 części UFO ( części statku kosmicznego ), po pojawieniu się UFO, prawdopodobnie, jetpack zostałby odblokowany. Byli gracze, którzy twierdzili, że znaleźli Jetpack w Grapeseed County. Diagram mógłby teoretycznie przedstawiać podobną lokalizację, umieszczając znak przypominający UFO, który zdobi górę diagramu w obszarze Paleto Bay, a następnie podążając autostradą z Paleto Bay przez Mount Chiliad i Mount Gordo do Grapeseed, można dostrzec podobieństwo między linią po lewej stronie piramidy a wspomnianą autostradą. Możliwe, że Jetpack nawiązywał do Thrustera z The Doomsday Heist. Wydaje się, że to była ekstremalna zapowiedź tego, co miało nadejść w GTA Online, biorąc pod uwagę, że aktualizacja do The Doomsday Heist została wydana cztery lata po premierze Grand Theft Auto 5. Jednak biorąc pod uwagę, że mural prowadzi do tunelu, który jest częścią misji, jest to najbardziej prawdopodobne wyjaśnienie. Oznaczenie jaja Obcego na diagramie oznacza teraz miejsce wschodniego brzegu. Gracze wysnuli teorię, że jajo może odnosić się do wierzeń Kultu Epsilon , w których stwierdza się, że świat wykluł się z jaja. Istnieje również teoria, że jajo może być połączone z fontanną u podstawy wieży Maze Bank Tower. [1] Biorąc pod uwagę fakt, że inne wskazówki wskazują na związek GTA Online z tajemnicą góry Chiliad, istnieje misja w GTA Online związana z jajem kosmity . Wszystkie trzy lokalizacje tworzą niemal idealny trójkąt, jeśli są połączone ze sobą liniami pokrywającymi najkrótszą możliwą odległość. Co ciekawe, jeśli narysuje się wysokości pochodzące z każdego wewnętrznego wierzchołka, drugi środek trójkąta dokładnie pokrywa się ze szczytem Mount Chiliad. Na szczycie górny glif przedstawiony na muralu odpowiada petroglifowi , który można zobaczyć pod platformą widokową na szczycie, nad którym napisano „WRÓĆ, GDY TWOJA HISTORIA BĘDZIE ZAKOŃCZONA”. Gracze wysnuli teorię, że oznaczenia X na schemacie ściany stacji kolejki linowej nie powinny być traktowane jako przypadkowe współrzędne, ale raczej jako wskazanie liczby dziwnych oznaczeń w trójkącie, ponieważ bez względu na to, jak przekrzywiony lub przeskalowany jest schemat po nałożeniu na mapę gry, żadne z oznaczeń X nie pokrywa się z żadnym z odkrytych interesujących miejsc. Ponieważ uważa się, że odkryto tylko 3 dziwne oznaczenia w trójkącie, uważa się, że pozostały 2 kolejne, co może ujawnić więcej wskazówek dotyczących tajemnicy. Jest prawdopodobne, że oznaczenia X to w rzeczywistości cyfra rzymska 10, ponieważ 5 z nich wskazuje, że jest 50 części UFO, a biorąc pod uwagę motyw Illuminati, okultyzm ma fetysz na punkcie liczb. Znaki X prowadzą do petroglifów poprzez nałożenie muralu na szczyt góry. Petroglify można interpretować, aby wyjaśnić, jak zobaczyć UFO na górze Chiliad po osiągnięciu 100% ukończenia trybu fabularnego. W ten sposób rozwiązuje się część zagadki muralu. Innym twierdzeniem jest to, że diagram na ścianie Cable Car Station jest po prostu wizualną reprezentacją warunków wstępnych do ukończenia gry w 100%, co jest konieczne, zanim UFO pojawi się nad punktem widokowym na szczycie Mount Chiliad (na diagramie może to być przedstawione przez obiekt przypominający UFO, który zdobi szczyt). Zasugerowano również, że pioruny wokół diagramu mogą przedstawiać pogodę w klimacie, która musi być obecna, aby UFO się ujawniło. Ponadto inni twierdzą, że nie jest wymagane żadne poziome przewrócenie i niewielkie skalowanie, a Easter Egg można znaleźć gdzieś w Alamo Sea , podczas gdy drugie oznaczenie przypominające UFO w lewym dolnym rogu oznacza lokalizację nad Chiliad Wilderness. Alternatywnie, są gracze, którzy uważają, że mapa jest powiązana z Mount Chiliad w GTA San Andreas, ponieważ w tej wersji jest tunel . Mural nie przedstawia ukończenia gry, ale petroglify , które działają jak wskazówki do tajemnicy. Jednak górny glif przedstawiony na muralu odpowiada petroglifowi, który można zobaczyć pod platformą widokową na szczycie, nad którym znajduje się napis „WRÓĆ, GDY TWOJA HISTORIA BĘDZIE ZAKOŃCZONA”. Oznacza to, że 100% ukończenia jest wymagane jako część rozwiązania tajemnicy. Pod koniec misji „The Doomsday Heist: Act III” protagonista GTA Online używa plecaka odrzutowego, aby opuścić Mount Chiliad, a później używa go do zabicia antagonisty GTA Online, Avona Hertza. Malowidło ścienne przy gondoli, które posłużyło do znalezienia Mount Chiliad Drawings, może również posłużyć do znalezienia Mount Chiliad Tunnel , który jest wejściem do tej misji. W ten sposób dodano więcej dowodów na poparcie tezy, że misja GTA Online jest ostateczną odpowiedzią na tajemnicę Mount Chiliad. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Zdjęcia Mitów To są Zdjęcia Mitu o Górze Chilliad Tutaj Mamy Widoczne UFO z GTA 5 A to Zdjęcie Zamordowanej Przez Dreyfussa Leonory Johnson ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Okej a Zatem Oddaje Ten Obszerny Artykuł w Waszej Ręce Miłego Czytania Wyczekujcie Kolejnych Artykułów Pionaa !! X-Ray_98

Akceptuje Odejście Trzymaj się Byczku 🙂

Akceptuje Odejście Trzymaj się 🙂

Nick:X-Ray_98 SID:132636 Przybliżona data odejścia:Nie odchodziłem bo nie było lidera Dlaczego zamierzasz wrócić w szeregi frakcji:bo poprostu lubiłem te frakcje i w sumie dalej lubie posiadana ranga przed odejściem:AEMT II Dowód na bycie we frakcji:

Nick:X-Ray_98 SID:132636 Ranga posiadana we frakcji:Młodszy Kierowca Powód:Powracam Na SAMC Dzięki za wszystko Pany

Witajcie Drodzy Czytelnicy z Tej Strony Reporter Specjalista X-Ray_98 Zapraszam na Artykuł o jednym z najdziwniejszych mitów z zatem o Wielkiej Stopie ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Opis Postaci i Historia w GTA SA Mit Bigfoota odnoszący się do tej części gry jest najbardziej rozbudowany i najbardziej prawdopodobny ze wszystkich. Mit o Wielkiej Stopie jest często opisywany jako ten, który dał początek dyskusjom na temat mitów w serii GTA. Przed tym mitem jedynymi innymi tematami w tejże serii były easter eggi i usunięta zawartość z wersjii beta. Zaczęło się kiedy w 2005 roku po wydaniu GTA San Andreas na PC, mod "Hot Coffee" wywołał duże kontrowersje przez co został on wycięty z gry, a sama gra została zmodyfikowana. Wtedy też internetowe dyskusyjne i gamingowe fora puściły w obieg plotkę jakoby w ciemnych lasach Flint County miała znajdować się pewna kreatura. Jak nie trudno się domyśleć, zaraz po tym jak mit ten trafił do internetu stał się on takim fenomenem, że wszyscy gracze szukali tej tajemniczej kreatury po lasach, a mnóstwo zdjęć i filmów tylko bardziej dorzucało tej sprawie popularności. Oczywiście, powstały również mody i inne ściemy, które jednak nie sprawiły, że mit stał się mniej popularny. Gracze nawet zaczeli spekulować iż Bigfoot został usunięty razem z modem "Hot Coffee", i że dane po nim są gdzieś w plikach gry. Minęły lata i Bigfoot dalej nie został odnaleziony. Jednakże mit ten jest świetnym przykładem, że poza fabułą gra posiada świetną wciągającą głębie. Ponieważ powstało wiele zdjęć i opisów ciężko wywnioskować prawdziwość mitu. Gracze głównie pisali, że widzieli go z daleka jako ciemną sylwetkę przechadzającą się po lesie i uciekającą po zbliżeniu się do niej. Inni zaś gracze opisywali, że Bigfoot atakował ich, i że podchodzili do niego z bliska. Jednakże ciężko znaleźć prawdziwy dowód, ponieważ większość zdjęć to zwykły fałsz albo mod. Debata na temat tego mitu trwa do dziś. Warto dodać, że w sekcjii z podziękowaniami w broszurce z grą, widnieję właśnie Bigfoot. Może to być jednak ksywa jakiegoś pracownika Rockstar. Miejsc w których gracze go szukali jest naprawdę wiele, a są to między innymi : Back o Beyond Shady Cabin Okolice Góry Chiliad Whetstone Flint County. Istnieje kilka prawdopodobnie prawdziwych zdjęć przedstawiających tę kreaturę. Jednakże w lawinie fałszywek czy poprostu modów ciężko je znaleźć. W 2005 roku podczas oficjalnego wywiadu Terry Donovan powiedział, że: "Bigfoota nie ma w grze, tak jak w prawdziwym życiu, ale w lasach coś się jednak czai". Wywołało to istną burzę wśród fanów GTA i sprawiło, że do prawdopodobnych mieszkańców tychże lokacjii dodano jeszcze Piggsy'iego oraz inne tego typu kreatury. Kilka prób znalezienia tekstur, modeli i innych plików potwierdzających istnienie Bigfoota w folderze z grą zakończyło się porażką. Do dziś nie do końca wiadomo czy cokolwiek może tam być. Trzeba nadmienić również fakt, że na mapie San Andreas skały i wzgóza w okolicach Back o Beyond układają się w kształt stopy. W Red Dead Redemption Undead Nigthmare jest misja poboczna, w której gracz musi polować na Sasquatche. Po zabiciu pierwszego dostajemy osiągnięcie "Six Years in the making" (Sześć lat w produkcji). Co jest jawnym nawiązaniem do wydanego 6 lat wcześniej GTA San Andreas. Natomiast we francuskiej wersji gry osiągnięcie te nazywa się "Plus la peine de chercher, CJ" (Koniec z szukaniem, CJ). W GTA San Andreas w wersji The Definitive Edition występuje osiągnięcie "81 lat za późno" co stanowi kolejne nawiązanie do Undead Nightmare, którego akcja toczy się w 1911 roku, 81 lat przed wydarzeniami GTA San Andreas w 1992 roku. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Faktyczne Dowody na Istnienie Sasquacha Wielką Stopę często opisuje się jako duże, muskularne i dwunożne stworzenie przypominające człowieka lub małpę , pokryte czarną, ciemnobrązową lub ciemnorudą sierścią. Anegdotyczne opisy szacują wysokość na około 6–9 stóp (1,8–2,7 m), a niektóre opisy podają, że stworzenia te miały nawet 10–15 stóp (3,0–4,6 m). które rzekome obserwacje opisują Wielką Stopę jako bardziej ludzką niż małpę, szczególnie w odniesieniu do twarzy. W 1971 roku wiele osób w The Dalles w stanie Oregon złożyło raport policyjny opisujący „przerośniętą małpę”, a jeden z mężczyzn twierdził, że dostrzegł stworzenie w lunecie swojego karabinu, ale nie mógł się zmusić, aby do niego zastrzelić, ponieważ „wyglądało bardziej jak człowiek niż zwierzę”. Do typowych opisów zaliczają się szerokie ramiona, brak widocznej szyi i długie ramiona, co wielu sceptyków przypisuje błędnej identyfikacji niedźwiedzia stojącego prosto. W niektórych rzekomych nocnych obserwacjach stwierdzono, że oczy stworzenia „świeciły” na żółto lub czerwono. Jednakże blasku oczu nie wykazują ludzie ani żadne inne znane małpy człekokształtne , dlatego proponowane wyjaśnienia obserwowanego blasku oczu nad ziemią w lesie obejmują sowy, szopy lub oposy siedzące na liściach. Michael Rugg, właściciel Bigfoot Discovery Museum, twierdzi, że wyczuł zapach Wielkiej Stopy, stwierdzając: „Wyobraźcie sobie skunksa, który tarzał się w martwych zwierzętach i kręcił się przy śmietnikach”. Ogromne ślady stóp, od których pochodzi nazwa stworzenia, mają podobno długość 24 cali (610 mm) i szerokość 8 cali (200 mm). Niektóre odlewy stóp zawierają również ślady pazurów, co wskazuje na prawdopodobieństwo, że pochodzą one od znanych zwierząt, takich jak niedźwiedzie, które mają pięć palców i pazury. Ekolog Robert Pyle twierdzi, że większość kultur ma opowieści o gigantach przypominających ludzi w swojej historii ludowej, wyrażając potrzebę „jakiegoś stworzenia większego niż życie”. Każdy język miał swoją nazwę dla stworzenia występującego w lokalnej wersji takich legend. Wiele nazw oznacza coś w rodzaju „dziki człowiek” lub „włochaty człowiek”, chociaż inne nazwy opisywały powszechne czynności, które rzekomo wykonywał, takie jak jedzenie małży lub potrząsanie drzewami. Europejski folklor tradycyjnie zawierał wiele przykładów „dzikiego człowieka z lasu” lub „dzikich ludzi”, często opisywanych jako „nagie stworzenie pokryte włosami, z odsłoniętą jedynie twarzą, stopami i dłońmi (a w niektórych przypadkach kolanami, łokciami lub piersiami)” Ci europejscy dzicy ludzie byli rozmaitymi postaciami, od ludzkich pustelników po potwory przypominające ludzi. Po migracji do Ameryki Północnej mity o „dzikich ludziach” przetrwały, a udokumentowane obserwacje „dzikich ludzi” odnotowano na terenach obecnego stanu Nowy Jork i Pensylwanii. W artykule z 2007 r. zatytułowanym „Images of the Wildman Inside and Outside Europe” stwierdzono: „Niewątpliwie współczesny sasquatch jest w dużej mierze produktem kultury wywodzącej się z Europy, tak jak prawdopodobnie w jeszcze większym stopniu australijski yahoo; w związku z tym ślady europejskiego wildmana są dostrzegalne w obu figurach. Jednakże sasquatch jest częściowo zakorzeniony w indiańskich przedstawieniach owłosionych człekokształtnych, chociaż związek między nimi, które są często opisywane jako małe, a gigantycznym sasquatchem popularnej kanadyjskiej i amerykańskiej wyobraźni nie jest prosty” —  Gregory Forth , Wiele rdzennych kultur na kontynencie Ameryki Północnej zawiera opowieści o tajemniczych, pokrytych włosami stworzeniach żyjących w lasach, i według antropologa Davida Daeglinga legendy te istniały na długo przed współczesnymi doniesieniami o stworzeniu opisanym jako Wielka Stopa. Historie te różniły się szczegółami w zależności od regionu i między rodzinami w tej samej społeczności i są szczególnie rozpowszechnione w północno-zachodniej części Pacyfiku. Wódz Mischelle z Nlaka'pamux w Lytton w Kolumbii Brytyjskiej opowiedział taką historię Charlesowi Hill-Tout w 1898 roku. W rezerwacie Indian Tule River petroglify stworzone przez plemię Yokutów w miejscu zwanym Painted Rock, jak twierdzi Kathy Moskowitz Strain, autorka książki z 2008 roku Giants, Cannibals, Monsters: Bigfoot in Native Culture , przedstawiają grupę Bigfootów zwanych „Rodziną”. [ 41 ] Największy glif nazywa się „Hairy Man” i szacuje się, że ma 1000 lat. Według Rady Edukacji Hrabstwa Tulare z 1975 roku „Big Foot, the Hairy Man, był stworzeniem przypominającym wielkiego olbrzyma z długimi, kudłatymi włosami. Jego długie, kudłate włosy sprawiały, że wyglądał jak duże zwierzę. Był w pewnym sensie dobry, ponieważ zjadał zwierzęta, które mogłyby skrzywdzić ludzi”. Rodzice Yokutów ostrzegali swoje dzieci, aby nie zapuszczały się w pobliże rzeki nocą, ponieważ mogą spotkać stworzenie. Hiszpańscy odkrywcy i meksykańscy osadnicy z XVI wieku opowiadali historie o los Vigilantes Oscuros , czyli „Mrocznych Strażnikach”, dużych stworzeniach, które rzekomo nocą czyhały na ich obozowiska. W regionie, który obecnie nazywa się Missisipi, w 1721 roku jezuita mieszkał wśród Nachezów i opowiadał historie o kudłatych stworzeniach w lesie, które głośno krzyczały i kradły bydło. W 1929 roku agent i nauczyciel Indian JW Burns, który mieszkał i pracował z Narodem Sts'ailes (wtedy nazywanym Pierwszym Narodem Chehalis), opublikował zbiór opowiadań zatytułowany Introducing BC's Hairy Giants: A collection of strange tales about British Columbia's wild men as told by those who say they have seen them , w magazynie Maclean's . Opowieści zawierały różne anegdotyczne relacje o dzikich ludziach; w tym spotkanie członka plemienia z owłosioną dziką kobietą, która mówiła językiem Pierwszego Narodu Douglas . Burns ukuł termin „Sasquatch”, uważany za zanglicyzowaną wersję sasq'ets (sas-kets), co w języku Halq'emeylem można z grubsza przetłumaczyć jako „owłosiony człowiek” . Burns opisuje Sasquatch jako „plemię owłosionych ludzi, o których twierdzą, że zawsze żyli w górach - w tunelach i jaskiniach”. W folklorze Czirokezów można znaleźć opowieści o Tsul 'Kalu , którzy byli opisywani jako „olbrzymy o skośnych oczach” zamieszkujące Góry Apalaskie i są niekiedy kojarzeni z Wielką Stopą. Członkowie Lummi opowiadają historie o stworzeniach znanych jako Ts'emekwes . Historie te są podobne w ogólnych opisach Ts'emekwes , ale szczegóły dotyczące diety i aktywności stworzeń różnią się w zależności od relacji rodzinnych. Niektóre regionalne wersje opowiadają o bardziej groźnych stworzeniach: stiyaha lub kwi-kwiyai byli rasą nocną, a dzieci ostrzegano przed wymawianiem ich nazw, aby „potwory” nie przyszły i nie zabrały ich na śmierć. Irokezi opowiadają o agresywnym, pokrytym włosami olbrzymie o twardej jak skała skórze znanym jako Ot ne yar heh lub „Kamienny Olbrzym”, powszechnie nazywanym Genoskwa . W 1847 roku Paul Kane opisał historie tubylców o skoocooms , rasie dzikich ludzi -kanibalów żyjących na szczycie góry St. Helens . Prezydent USA Theodore Roosevelt w swojej książce z 1893 roku pt. The Wilderness Hunter opisuje historię, którą opowiedział mu starszy człowiek gór o imieniu Bauman, a która opowiada o tym, jak dwunożne, cuchnące stworzenie splądrowało jego obóz myśliwski, w którym polowano na bobry , prześladowało go, a później stało się wrogie, śmiertelnie łamiąc kark jego towarzyszowi. Roosevelt zauważa, że Bauman wydawał się przestraszony, opowiadając tę historię, ale przypisuje niemieckiemu pochodzeniu trapera potencjalny wpływ na niego. Alutiiq z Półwyspu Kenai na Alasce opowiadają o Nantinaq , stworzeniu przypominającym Wielką Stopę. Ta legenda pojawiła się w serialu telewizyjnym Alaskan Killer Bigfoot kanału Discovery+ , w którym twierdzi się, że Nantinaq był odpowiedzialny za spadek populacji Portlock w latach 40. XX wieku. Zapisano mniej groźne wersje, takie jak ta opisana przez pastora Elkanaha Walkera w 1840 r. Walker był protestanckim misjonarzem, który zapisał historie o olbrzymach wśród tubylców mieszkających w pobliżu Spokane w stanie Waszyngton . Mówiono, że olbrzymy te żyły na szczytach pobliskich gór i wokół nich, kradnąc łososie z sieci rybaków. Incydent w Ape Canyon 16 lipca 1924 r. artykuł w The Oregonian stał się ogólnokrajową wiadomością, gdy opublikowano historię opisującą konflikt między grupą poszukiwaczy złota a grupą „małpoludów” w wąwozie w pobliżu Mount St. Helens. Poszukiwacze zgłosili spotkanie z „ludźmi-gorylami” w pobliżu ich odległej chaty. Jeden z mężczyzn, Fred Beck, oświadczył, że zastrzelił jedno ze stworzeń z karabinu. Tej nocy zgłosili, że zostali zaatakowani przez stworzenia, które rzekomo rzucały dużymi kamieniami w chatę, uszkadzając dach i pozbawiając Becka przytomności. Mężczyźni uciekli z tego obszaru następnego ranka. Służba Leśna Stanów Zjednoczonych zbadała miejsce domniemanego incydentu. Śledczy nie znaleźli żadnych przekonujących dowodów zdarzenia i doszli do wniosku, że prawdopodobnie było to zmyślenie. Historie o dużych, pokrytych włosami dwunożnych małpoludach lub „diabłach górskich” były stałym elementem folkloru w tym regionie przez stulecia przed domniemanym incydentem. Obecnie obszar ten znany jest jako Ape Canyon i jest utrwalony w folklorze związanym z Wielką Stopą. W 1958 roku Jerry Crew, operator spychacza w firmie wyrębowej w hrabstwie Humboldt w Kalifornii , odkrył zestaw dużych, 16-calowych (410 mm) ludzkich odcisków stóp , zatopionych głęboko w błocie w Six Rivers National Forest . Po poinformowaniu współpracowników, wielu z nich twierdziło, że widziało podobne ślady na poprzednich placach budowy, a także opowiadało o dziwnych incydentach, takich jak beczka z olejem ważąca 450 funtów (200 kg), która została przeniesiona bez wyjaśnienia. Pracownicy firmy wyrębowej wkrótce zaczęli używać słowa „Wielka Stopa”, aby opisać domniemanego winowajcę. Crew i inni początkowo sądzili, że ktoś robi im psikusa. Po zaobserwowaniu większej liczby tych ogromnych odcisków stóp skontaktował się z reporterem Andrew Genzolim z gazety Humboldt Times . Genzoli przeprowadził wywiady z pracownikami drwali i napisał artykuły o tajemniczych odciskach stóp, wprowadzając nazwę „Wielka Stopa” w odniesieniu do śladów i lokalnych opowieści o dużych, kudłatych dzikich ludziach. Wykonano gipsowy odlew odcisków stóp, a Crew pojawił się, trzymając jeden z odlewów, na pierwszej stronie gazety 6 października 1958 roku. Historia rozprzestrzeniła się szybko, gdy Genzoli zaczął otrzymywać korespondencję z głównych mediów, w tym z „ New York Times” i „Los Angeles Times” . W rezultacie termin „Wielka Stopa” stał się szeroko rozpowszechniony jako odniesienie do pozornie dużego, nieznanego stworzenia pozostawiającego ogromne ślady stóp w północnej Kalifornii. Ray Wallace i Rant Mullens W 2002 roku rodzina zmarłego współpracownika Jerry'ego Crewa, Raya Wallace'a, ujawniła kolekcję dużych, rzeźbionych drewnianych stóp przechowywanych w jego piwnicy. Stwierdzili, że Wallace potajemnie robił odciski stóp i był odpowiedzialny za ślady odkryte przez Crewa. Wallace’a zainspirował inny mistyfikator, Rant Mullens, który ujawnił informacje o swoich mistyfikacjach w 1982 roku. W latach 30. XX wieku w Toledo w stanie Waszyngton Mullens i grupa innych leśników wyrzeźbili pary dużych stóp z drewna i użyli ich do stworzenia śladów stóp w błocie, aby odstraszyć zbieraczy jagód w Lesie Narodowym Gifford Pinchot . Grupa ta miała również twierdzić, że jest odpowiedzialna za oszustwo w związku z rzekomym incydentem w Ape Canyon w 1924 roku. Mullens i grupa leśników zaczęli nazywać siebie Małpami św. Heleny i później poświęcili im jaskinię . Wallace, również pochodzący z Toledo, znał Mullensa i oświadczył, że współpracował z nim, aby zdobyć parę dużych drewnianych stóp, a następnie użył ich do zrobienia odcisków stóp na placu budowy w 1958 r., aby odstraszyć potencjalnych złodziei. Jedno z badań zostało przeprowadzone przez Johna Napiera i opublikowane w jego książce Bigfoot: The Yeti and Sasquatch in Myth and Reality w 1973 roku. [ 142 ] Napier napisał, że jeśli ma zostać wyciągnięty wniosek na podstawie skąpych istniejących „twardych” dowodów, nauka musi oświadczyć, że „Bigfoot nie istnieje”. Jednak trudno mu było całkowicie odrzucić tysiące rzekomych śladów „rozrzuconych na obszarze 125 000 mil kwadratowych” (325 000 km 2 ) lub zignorować wszystkie „liczne setki” relacji naocznych świadków. Napier podsumował: „Jestem przekonany, że Sasquatch istnieje, ale czy jest tym, za co się go uważa, to zupełnie inna sprawa. Musi być coś w północno-zachodniej Ameryce, co wymaga wyjaśnienia i coś, co pozostawia ślady przypominające ślady człowieka”. W 1974 roku National Wildlife Federation sfinansowała badanie terenowe w celu znalezienia dowodów na istnienie Wielkiej Stopy. Nie byli w nie zaangażowani żadni formalni członkowie federacji, a badanie nie przyniosło żadnych znaczących odkryć. Również w 1974 roku, obecnie nieistniejący North American Wildlife Research Team zbudował „ pułapkę na Wielką Stopę ” w Lesie Narodowym Rogue River–Siskiyou . Została ona zwabiona padliną zwierząt i złapała wiele niedźwiedzi, ale żadnego Wielką Stopę. Utrzymanie pułapki zakończyło się na początku lat 80., ale w 2006 roku United States Forest Service naprawiła pułapkę, która obecnie jest atrakcją turystyczną wzdłuż szlaku turystycznego Collings Mountain . Począwszy od końca lat 70. XX wieku, antropolog fizyczny Grover Krantz opublikował kilka artykułów i cztery obszerne opracowania na temat Wielkiej Stopy. Jednak jego prace zawierały liczne błędy naukowe, w tym uleganie oszustwom. Badanie opublikowane w Journal of Biogeography w 2009 r. przez JD Lozier i in. wykorzystało modelowanie niszy ekologicznej na podstawie zgłoszonych obserwacji Wielkiej Stopy, wykorzystując ich lokalizacje do wnioskowania o preferowanych parametrach ekologicznych. Znaleziono bardzo bliskie dopasowanie do parametrów ekologicznych amerykańskiego niedźwiedzia czarnego. Zauważono również, że niedźwiedź w pozycji wyprostowanej wygląda bardzo podobnie do domniemanego wyglądu Wielkiej Stopy i uznano za wysoce nieprawdopodobne, aby dwa gatunki miały bardzo podobne preferencje ekologiczne, dochodząc do wniosku, że obserwacje Wielkiej Stopy są prawdopodobnie błędnie zidentyfikowanymi obserwacjami czarnych niedźwiedzi. [ 149 ] W pierwszej systematycznej analizie genetycznej 30 próbek włosów podejrzewanych o pochodzenie od stworzeń podobnych do Wielkiej Stopy, tylko jedna okazała się naczelnym i została zidentyfikowana jako ludzka. Wspólne badanie Uniwersytetu Oksfordzkiego i Muzeum Zoologii Kantonalnej w Lozannie , opublikowane w Proceedings of the Royal Society B w 2014 r., zespół zastosował wcześniej opublikowaną metodę czyszczenia, aby usunąć wszelkie zanieczyszczenia powierzchniowe i fragment rybosomalnego mitochondrialnego DNA 12S z próbki. Próbkę zsekwencjonowano, a następnie porównano z GenBank w celu zidentyfikowania pochodzenia gatunku. Nadesłane próbki pochodziły z różnych części świata, w tym ze Stanów Zjednoczonych, Rosji, Himalajów i Sumatry. Poza jedną próbką pochodzenia ludzkiego, wszystkie oprócz dwóch pochodzą od pospolitych zwierząt. Większość próbek stanowiły czarne i brunatne niedźwiedzie, inne zwierzęta to krowa, koń, pies/wilk/kojot, owca, koza, jeleń, szop, jeżozwierz i tapir . Uważano, że dwie ostatnie próbki odpowiadają skamieniałej próbce genetycznej 40 000-letniego niedźwiedzia polarnego z epoki plejstocenu ; drugi test wykazał, że włosy te należą do rzadkiego gatunku niedźwiedzia brunatnego. W 2019 r. FBI odtajniło analizę przeprowadzoną w 1976 r. na temat rzekomych włosów Wielkiej Stopy. Badacz Wielkiej Stopy Peter Byrne wysłał FBI 15 włosów przyczepionych do małego fragmentu skóry i zapytał, czy biuro może pomóc mu w ich zidentyfikowaniu. Jay Cochran Jr., zastępca dyrektora działu usług naukowych i technicznych FBI odpowiedział w 1977 r., że włosy pochodzą z rodziny jeleniowatych. Niektórzy badacze Wielkiej Stopy twierdzą, że Wielka Stopa rzuca kamieniami w celu pokazania swojego terytorium i komunikacji. Inne domniemane zachowania obejmują słyszalne uderzenia w drzewa lub „pukanie w drewno”, które rzekomo mają charakter komunikacyjny. Sceptycy twierdzą, że zachowania te są łatwe do oszukania. Ponadto niektórzy przypisują zachowaniu Wielkiej Stopy struktury z połamanych i poskręcanych liści, rozmieszczone najwyraźniej w określonych miejscach. W niektórych raportach zaobserwowano, że sosna wydmowa i inne małe drzewa były wygięte, wyrwane z korzeniami lub ułożone w stosy, takie jak splecione i skrzyżowane, co doprowadziło niektórych do wysunięcia teorii, że są to potencjalne oznaczenia terytorium. W niektórych przypadkach obejmowały również całe szkielety jeleni zawieszone wysoko na drzewach. Niektórzy badacze i entuzjaści uważają, że Wielka Stopa buduje z martwych drzew i liści struktury przypominające tipi . W stanie Waszyngton zespół amatorskich badaczy Wielkiej Stopy, zwany Olympic Project, twierdził, że odkrył zbiór gniazd. Grupa sprowadziła prymatologów , aby je zbadali, a wniosek był taki, że wydają się być stworzone przez naczelnego . Jeremiah Byron, gospodarz podcastu Bigfoot Society , uważa, że Bigfoot jest wszystkożerny , stwierdzając: „Jedzą zarówno rośliny, jak i mięso. Widziałem relacje, że jedzą wszystko, od jagód, liści, orzechów i owoców po łososia, królika, łosia i niedźwiedzia. Ronny Le Blanc, gospodarz Expedition Bigfoot na Travel Channel, wskazał, że słyszał anegdotyczne doniesienia o tym, że Bigfoot rzekomo poluje i zjada jelenie. W filmie dokumentalnym o przyrodzie Great North z 2001 roku , ciemna dwunożna postać została uchwycona na filmie, gdy filmowcy nagrywali stado karibu . Materiał filmowy wywołał debatę, ponieważ niektórzy badacze Bigfoot twierdzą, że postać ta jest Wielką Stopą polującą na karibu. W 2016 roku badacz Bigfoot ThinkerThunker opublikował film na YouTube, w którym przeprowadził wywiad z jednym z reżyserów Great North , Williamem Reeve'em, który twierdzi, że nie mógł to być człowiek, ale prawdopodobnie niedźwiedź, chociaż on i jego ekipa zaprzeczyli, że widzieli niedźwiedzie podczas filmowania. Niektórzy badacze Wielkiej Stopy donieśli, że stworzenia te przemieszczały się lub przejmowały celowe „dary” pozostawione przez ludzi, takie jak jedzenie i biżuteria, a na ich miejscu pozostawiały inne przedmioty, takie jak skały i gałęzie. Wiele domniemanych obserwacji ma miejsce w nocy, co skłoniło niektórych kryptozoologów do wysunięcia hipotezy, że Wielka Stopa może mieć nocne skłonności. Jednak eksperci uważają takie zachowanie za nie do utrzymania u rzekomo małpokształtnego lub człekokształtnego stworzenia, ponieważ wszystkie znane małpy człekokształtne, w tym ludzie, są dzienne , a jedynie mniejsze naczelne wykazują nocny tryb życia. Większość anegdotycznych obserwacji Wielkiej Stopy opisuje rzekomo obserwowane stworzenia jako samotne, chociaż niektóre raporty opisują grupy rzekomo obserwowane razem. Rzekome wokalizacje Zgłoszono i rzekomo nagrano domniemane wokalizacje, takie jak wycie, krzyki, jęki, pomruki, gwizdy, a nawet pewną formę rzekomego języka . Niektóre z tych rzekomych nagrań wokalizacji zostały przeanalizowane przez osoby takie jak emerytowany kryptolog- lingwista marynarki wojennej USA Scott Nelson. Przeanalizował on nagrania audio z początku lat 70., o których mówi się, że zostały nagrane w górach Sierra Nevada, nazwane „Sierra Sounds” i stwierdził: „To zdecydowanie język, zdecydowanie nie ma ludzkiego pochodzenia i nie mógł zostać sfałszowany”. Les Stroud mówił o dziwnej wokalizacji, którą usłyszał na pustkowiu podczas kręcenia Survivorman , która, jak stwierdził, brzmiała jak pochodząca od naczelnych. Liczne anegdotyczne raporty o spotkaniach z Wielką Stopą doprowadziły do tego, że świadkowie twierdzili, że byli zdezorientowani, oszołomieni i niespokojni. Niektórzy badacze Wielkiej Stopy, jak na przykład autor książek o zjawiskach paranormalnych Nick Redfern , zasugerowali, że Wielka Stopa może wytwarzać infradźwięki , co mogłoby wyjaśniać doniesienia tego typu. Rzekome spotkania W Fouke w stanie Arkansas w 1971 roku rodzina zgłosiła, że duże, pokryte włosami stworzenie przestraszyło kobietę, która sięgnęła przez okno. Ten rzekomy incydent wywołał histerię w okolicy Fouke i zainspirował film grozy The Legend of Boggy Creek (1972). Później zgłoszenie uznano za mistyfikację. W 1974 r. „ New York Times” przedstawił wątpliwą historię Alberta Ostmana , kanadyjskiego poszukiwacza złota, który oświadczył, że w 1924 r. został porwany i przetrzymywany w niewoli przez rodzinę Wielkiej Stopy przez sześć dni. W 1994 roku były strażnik Służby Leśnej USA Paul Freeman , badacz Wielkiej Stopy, nagrał na wideo rzekomą Wielką Stopę, którą rzekomo spotkał w Górach Błękitnych w Oregonie. Taśma, często nazywana nagraniem Freemana , jest nadal badana, a jej autentyczność jest przedmiotem debaty. Freeman zyskał wcześniej uznanie mediów w latach 80. XX wieku za dokumentowanie rzekomych śladów Wielkiej Stopy, twierdząc, że posiadały one grzbiety skórne . 26 maja 1996 roku Lori Pate, która była na kempingu w pobliżu granicy stanu Waszyngton z Kanadą, nagrała na wideo ciemnego osobnika, którego spotkała biegnąc przez pole i stwierdziła, że to Wielka Stopa. Film, nazwany Memorial Day Bigfoot footage , jest często przedstawiany w mediach związanych z Wielką Stopą, zwłaszcza w dokumencie z 2003 roku Sasquatch: Legend Meets Science . W swoich badaniach Daniel Perez ze Skeptical Inquirer doszedł do wniosku, że nagranie było prawdopodobnie mistyfikacją dokonaną przez człowieka w kostiumie goryla. W 2018 roku badaczka Wielkiej Stopy Claudia Ackley zyskała międzynarodową uwagę po złożeniu pozwu do California Department of Fish and Wildlife (CDFW) za niedopuszczenie do istnienia Wielkiej Stopy. Ackley twierdziła, że w 2017 roku spotkała i sfilmowała Wielką Stopę w górach San Bernardino , opisując to, co zobaczyła, jako „neandertalczyka z dużą ilością włosów”. Ackley skontaktowała się ze służbami ratunkowymi, a także z CDFW; państwowy śledczy doszedł do wniosku, że spotkała niedźwiedzia. Aż do swojej śmierci w 2023 roku Ackley prowadziła również internetową grupę wsparcia dla osób, które twierdziły, że doświadczyły traumy psychicznej w wyniku rzekomych spotkań z Wielką Stopą. W październiku 2023 roku kobieta o imieniu Shannon Parker przesłała na Facebooka film przedstawiający rzekomą Wielką Stopę. Nagranie stało się popularne w mediach społecznościowych i zostało udostępnione za pośrednictwem różnych publikacji informacyjnych. Shannon Parker poinformowała, że ona i inni obserwowali obiekt podczas jazdy pociągiem wąskotorową koleją Durango and Silverton w górach San Juan w Kolorado. Autentyczność filmu była przedmiotem debaty w mediach społecznościowych. Sceptycy na Reddicie spekulowali, że był to żart reklamowy przeprowadzony przez firmę zajmującą się kamperami z tego obszaru, Sasquatch Expedition Campers. Firma zaprzeczyła oskarżeniom. Na początku lat 90. upubliczniono nagrania dźwiękowe 9-1-1 , w których właściciel domu w hrabstwie Kitsap w stanie Waszyngton dzwonił do organów ścigania po pomoc w związku z dużym osobnikiem, który według niego był „cały ubrany na czarno”, wchodząc na jego podwórko. Wcześniej zgłosił organom ścigania, że niedawno jego pies został zabity, gdy został wyrzucony przez płot. Antropolog Jeffrey Meldrum zauważa, że każde duże zwierzę drapieżne jest potencjalnie niebezpieczne, zwłaszcza jeśli zostanie sprowokowane, ale wskazuje, że większość anegdotycznych opowieści o spotkaniach z Wielką Stopą skutkuje tym, że stworzenia te ukrywają się lub uciekają przed ludźmi. Serial dokumentalny Hulu z 2021 r. , Sasquatch , opisuje farmerów marihuany opowiadających historie o tym, jak Wielka Stopa nękała i zabijała ludzi w regionie Trójkąta Szmaragdowego w latach 70. do 90.; i konkretnie rzekome morderstwo trzech pracowników migrujących w 1993 roku. Dziennikarz śledczy David Holthouse przypisuje te historie nielegalnym operacjom narkotykowym, wykorzystując lokalną legendę o Wielkiej Stopie do odstraszania konkurencji, konkretnie przesądnych imigrantów, a wysoką liczbę morderstw i zaginięć w tym rejonie przypisuje się działaniom człowieka. Sceptycy twierdzą, że wiele z tych rzekomych spotkań to po prostu mistyfikacja, wynik błędnej identyfikacji lub całkowite zmyślenie.Rzekome ślady Wielkiej Stopy są często sugerowane przez entuzjastów Wielkiej Stopy jako dowód istnienia stworzenia. Antropolog Jeffrey Meldrum, który specjalizuje się w badaniu dwunożności naczelnych, posiada ponad 300 odlewów odcisków stóp, które jego zdaniem nie mogły zostać wykonane przez rzeźby w drewnie lub ludzkie stopy, biorąc pod uwagę ich anatomię, ale są dowodem na istnienie dużego, nieludzkiego naczelnego obecnego obecnie w Ameryce Północnej. W 2005 roku Matt Crowley uzyskał kopię rzekomego odlewu odcisku Wielkiej Stopy, zwanego „Onion Mountain Cast”, i był w stanie pieczołowicie odtworzyć grzbiety skórne. Michael Dennett ze Skeptical Inquirer rozmawiał z policyjnym śledczym i ekspertem od odcisków palców naczelnych Jimmym Chilcuttem w 2006 roku, aby uzyskać komentarz na temat repliki i stwierdził: „Matt wykazał, że artefakty można tworzyć, przynajmniej w warunkach laboratoryjnych, a badacze terenowi muszą zachować środki ostrożności”. Chilcutt wcześniej stwierdził, że niektóre z rzekomych gipsowych odlewów odcisków stóp Wielkiej Stopy , które zbadał, były autentyczne ze względu na obecność „unikalnych grzbietów skórnych”. Dennett stwierdza, że Chilcutt nie opublikował niczego, co potwierdzałoby jego twierdzenia, ani nikt inny nie opublikował niczego na ten temat, a Chilcutt składał swoje oświadczenia wyłącznie za pośrednictwem wpisu w Internecie. Dennett stwierdza ponadto, że nie przeprowadzono żadnych recenzji oświadczeń Chilcutta poza tymi, które według Dennetta zostały przeprowadzone przez „innych entuzjastów Wielkiej Stopy”. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Zdjęcia Sasquacha z GTA oraz z Faktycznych Poszukiwań ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Dzięki za Uwagę i Poświęcony Czas Pozdrawiam Ciepło Reporter Specjalista X-Ray_98

Siemano Wita was Młodszy Reporter X-Ray_98 z San News Zapraszam na Artykuł o Pałacu Caliguli W Las Venturas -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Opis Miejsca w GTA Caligula's Palace (znany również jako Caligula's Casino ) to kasyno położone wzdłuż The Strip w Las Venturas , San Andreas , w Grand Theft Auto: San Andreas . Znajduje się pomiędzy The Clown's Pocket i Royal Casino . Według instrukcji do gry, mieści się tam największy hotel na świecie. Należy do rodziny przestępczej Sindacco , ale później jest dzielone między nią a rodziną przestępczą Leone i rodziną przestępczą Forelli . Jest to jedno z trzech dostępnych kasyn, obok kasyna The Four Dragons i kasyna Casino Floor . Oferuje blackjacka, ruletkę, wideo pokera i automaty do gry, a także dużą piwnicę i kilka apartamentów hotelowych. Do kasyna nadal można wejść i grać w nim po misji Breaking the Bank at Caligula's , w której kasyno zostaje obrabowane przez Carla Johnsona i jego współpracowników. Pałac Caliguli jest wzorowany na kasynie Pałac Cezara w Las Vegas zarówno fizycznie, jak i pod względem nazwy ( Cezar był tytułem w starożytnym Rzymie pochodzącym od przydomku Juliusza Cezara , a Kaligula był rzymskim cesarzem). Niektóre szczegóły zostały zaczerpnięte z innych kasyn, jak wodociągi z Bellagio (oba inspirowane Włochami, chociaż Bellagio zostało zbudowane dopiero w 1998 roku, a Caesars Palace ma własny imponujący pokaz wodny) lub świetliste zielone okna z Caesars Palace sprzed lat 90. Jeśli chodzi o zarządzanie mafią, w latach 80. zostali oni w większości wyrzuceni z Las Vegas przez FBI, ale scenariusz może opierać się na plotce, że obecny miliarder kasyna Steve Wynn mógł być powiązany z rodziną przestępczą Genovese około 1985 roku, aż do ówczesnego don Anthony'ego „Grubego Tony'ego” Salerno . Kasyno w grze jest określane jako „największy hotel na świecie”. Jednak w prawdziwym życiu (w 1992 roku, w którym rozgrywa się akcja gry) największym hotelem na świecie był Excalibur Hotel & Casino (przedstawiony w grze jako Come-A-Lot ) do 1993 roku. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Faktyczny Pałac Cezara w Las Vegas W 1962 roku Jay Sarno, wykorzystał 35 milionów dolarów pożyczki od Teamsters Central States Pension Fund, aby zapoczątkować plany budowy hotelu, który miałby powstać na terenie należącym do Kirka Kerkoriana. Niedługo po tym Sarno podjął się również projektowania obiektu. Budowa 14–piętrowego Caesars Palace rozpoczęła się w 1962 roku i zaowocowała pierwotną wersją hotelu, złożoną z 680 pokoi na łącznej powierzchni 138.000 m². Sarno długo myślał nad odpowiednią nazwą dla obiektu, wybierając ostatecznie Caesars Palace. Chciał bowiem, aby słowo Caesar przywoływało skojarzenia z rzymskim politykiem Juliuszem Cezarem. Sarno dążył również do tego, by goście przebywający w hotelu czuli się, jakby byli w apartamentach królewskich. Stąd wynika również nazwa obiektu – „Caesars”, a nie „Caesar's”, ponieważ każdy jest w nim Cezarem. Oficjalne otwarcie hotelu nastąpiło 5 sierpnia 1966 roku. W 1969 roku Stuart i Ramon S. Perlmanowie, założyciele sieci restauracji Lum's, wykupili hotel. 15 lipca tego roku rozpoczęli ekspansję areny należącej do obiektu, a także zakopali w ziemi kapsułę czasu, która jednak została skradziona kilka dni później. W 1973 roku korporacja Del Webb została zakontraktowana na budowę 16-piętrowego budynku podległego Caesars Palace. Projekt został ukończony rok później. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Lata 80ąte W 1980 roku Gary Wells zyskał duże zainteresowanie mediów, kiedy bezskutecznie próbował przeskoczyć na swoim motocyklu ponad fontannami hotelu. Jego nieudany skok oglądało na żywo kilkaset osób, zaś sam Wells nabawił się wielu obrażeń wskutek groźnego upadku[2]. W 1982 roku Ronnie Vannucci, obecnie członek zespołu The Killers, stał się najmłodszym muzykiem w historii, który wystąpił w Caesars Palace (miał wtedy sześć lat). Lobby w Caesars Palace W sezonach 1981 i 1982 Mistrzostw Świata Formuły 1, Ceasars Palace był miejscem, w którym odbywało się Grand Prix Las Vegas (Caesars Palace). Po tym, jak w 1980 roku z kalendarza wyścigów, po dwudziestu latach, zniknął tor Watkins Glen International, FIA zdecydowała o organizacji wyścigu w Las Vegas. Nowa lokalizacja nie cieszyła się jednak popularnością wśród kierowców ze względu na pustynne upały. Tor utworzony został na terenie parkingu hotelowego. Po wyścigu w 1981 roku, w którym Nelson Piquet zajął piąte miejsce dające mu jego pierwszy tytuł mistrza świata, skrajnie wyczerpany kierowca musiał przez ponad piętnaście minut dochodzić do siebie. W 1982 roku Grand Prix Las Vegas wygrał Michele Alboreto reprezentujący Tyrrell, jednak ze względu na niewielkie zainteresowanie widzów, był to ostatni wyścig w Caesars Palace. W 1989 roku Robbie Knievel zdołał przeskoczyć na motocyklu ponad fontannami Caesars Palace, czego kilka lat wcześniej nie udało się dokonać jego ojcu, Evelowi. W znajdującej się na terenie Caesars Palace arenie miało miejsce kilkanaście walk bokserskich, a wśród zawodników, którzy na przestrzeni lat 80. pojawiali się na ringu byli m.in.: Sugar Ray Leonard, Marvin Hagler, Thomas Hearns, Roberto Durán, Larry Holmes, Muhammad Ali, Gerry Cooney, Evander Holyfield, Michael Moorer oraz Óscar de la Hoya. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Lata 90te Na początku lat 90. zarząd Caesars Palace zdecydował, że obiekt potrzebuje modernizacji; tym samym, kontynuował trend zapoczątkowany przez inne hotele w Las Vegas, które decydowały się na gruntowne zmiany wystrojowe i architektoniczne. Jeden z luksusowych butików, wchodzących w skład Forum Shops W 1992 roku, w Caesars Palace otwarto luksusowe centrum handlowe The Forum Shops at Caesars, które stanowiło jedno z pierwszych miejsc w Las Vegas, gdzie zakupy stanowiły atrakcję samą w sobie. Forum było drugim obiektem w Stanach Zjednoczonych, w którym zainstalowano kręte schody ruchome. Ich premiera związana była z oddaniem do użytku czwartego piętra centrum, co nastąpiło 22 października 2004 roku. W latach 90. hotel był miejscem wydarzeń sportowych oraz kulturalnych. W 1991 roku, w należącej do niego arenie, odbył się mecz drużyn National Hockey League pomiędzy New York Rangers oraz Los Angeles Kings. Dwa lata później w obiekcie miała miejsce WrestleMania IX. W 1993 roku Caesars Palace był miejscem filmowania teleturnieju NBC Caesars Challenge. Z kolei Circus Maximus Theatre położony na terenie kompleksu kilkakrotnie gościł Davida Copperfielda ze swoimi przedstawieniami. Aktor i komik George Burns regularnie występował w Caesars Palace na początku lat 90. i wyznał, że chętnie powróci do hotelu przy okazji 100. urodzin, jednak jego plany pokrzyżował zły stan zdrowia, a w końcu śmierć. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Pierwsza dekada XXI wieku W Caesars Palace otwarto Plazę, czyli obiekt pod gołym niebem, którego najważniejszą częścią jest restauracja ze słynnym szefem kuchni Bradleyem Ogdenem. Poza tym kompleks powiększył się o Colosseum, gdzie regularne występy dawali Céline Dion (A New Day...) oraz Elton John (The Red Piano). Budynek ten powstał przede wszystkim z myślą o show Dion, produkowanym przez byłego reżysera Cirque du Soleil, Franco Dragone. Jej koncerty były znamienne również dlatego, że ceny wejściówek były większe niż na większość innych wydarzeń rozrywkowych w Las Vegas, wynosząc od 80 do ponad 200 dolarów za miejsce. Mimo to, bilety na każdy występ Céline były w pełni wyprzedane. Wnętrze głównego lobby w Caesars Palace W sierpniu 2005 roku otwarta została wieża Augustus, nowa część Caesars Palace, zaprojektowana przez Bergman Walls Associates i złożona z 46 pięter. W 2005 roku korporacja Harrah's Entertainment wykupiła Caesars Entertainment i stała się właścicielem Caesars Palace. W 2006 roku hotel otrzymał cztery gwiazdki Michelin za swoje restauracje; dwie za Restaurant Guy Savoy oraz po jednej za Bradley Ogden oraz Mesa Grill. W 2007 roku, po pięciu latach konsekwentnych występów w Colosseum, Céline Dion nie zdecydowała się na przedłużenie kontraktu z Caesars Palace. Z tego powodu hotel podpisał umowę z Bette Midler, która obejmowała po 100 występów rocznie przez trzy lata. Główną gwiazdą pozostał jednak Elton John ze swoimi koncertami z serii The Red Piano. Po trzyletniej przerwie od muzyki, Cher zdecydowała się zawrzeć trzyletni kontrakt z Caesars na 200 występów, począwszy od 6 maja 2008 roku. W styczniu 2009 roku Harrah's Entertainment poinformowała, że zrezygnowano z planów budowy wieży Octavius ze względu na zmniejszenie zapotrzebowania; skompletowane zostanie jedynie wejście do nowej części obiektu. 26 maja 2009 roku Prezydent Barack Obama uczestniczył w koncercie A Good Fight, który miał miejsce w Caesars Palace. Na scenie pojawiły się również Sheryl Crow, Bette Midler oraz Rita Rudner, zaś samo wydarzenie miało na celu zebranie funduszy na rzecz kampanii reelekcyjnej senatora Harry’ego Reida kilkuletniej nieobecności w Caesars Palace, Céline Dion poinformowała, że postanowiła powrócić na scenę Colosseum w 2011 roku na serię koncertów, która miała potrwać do końca 2013 roku. Prawa własnościowe Na przestrzeni lat Caesars Palace był własnością różnych korporacji, a w tym Sheraton Hotels and Resorts i The Hilton International Corporation. Caesars Entertainment (oryginalnie znana jako Park Place Entertainment) wykupiła hotel w 1999 roku, aby w 2005 roku stać się częścią Harrah's. Od tego momentu Caesars Palace stał się najważniejszym obiektem należącym do Harrah's Entertainment, a sama korporacja wyraziła chęć zmiany nazwy na Caesars Entertainment. Przyszłość W odpowiedzi na sukces wieży Augustus, Harrah's Entertainment planowała rozszerzenie kompleksu hotelowego o kolejną wieżę, Octavius, a także obiekty sportowe. Koszt projektu szacowany był na około miliard dolarów, jednak korporacja ogłosiła w styczniu 2009 roku wstrzymanie otwarcia nowej wieży, tłumacząc to brakiem zapotrzebowania na większą powierzchnię hotelową. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Zdjęcia Obydwóch Pałaców ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Dzięki za Wasz Cenny Czas na Przeczytanie tegoż Artykułu Pozdrawiam ciepło Pionaa !! Młodszy Reporter X-Ray_98

Siemano Wita was Młodszy Reporter X-Ray_98 z San News Zapraszam na Artykuł o Zaporze Shermana --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Opis Miejsca Jej budowa trwała ponad 15 lat, a zakończyła się w latach 30. XX wieku. Podobnie do swojego rzeczywistego pierwowzoru, Zapora Shermana stanowi przykład betonowej zapory typu grawitacyjno-łukowego. Utrzymana jest w stylizacji architektonicznej art déco. Po jej południowej stronie znajdują się cztery wieżyczki, z czego jedna jest otwarta dla gracza w misji Tama i wybuch. Ujęcia wody ulokowane są w czterech większych wieżach, zlokalizowanych po północnej stronie zapory. Przez tamę biegnie droga prowadząca z Tierra Robada w kierunku Fort Carson, omijająca Las Brujas i biegnąca koło gejzera Regular Tom i radioteleskopu The Big Ear. Po jej zachodniej stronie znajduje się plac parkingowy oraz dwa posągi skrzydlatych figur bazowanych na Winged Figures of the Republic. Zapora Shermana odpowiada za produkcję prądu dla całej okolicy, w szczególności dla aglomeracji Las Venturas. Do Zapory Shermana w 1992 roku włamuje się Carl Johnson, by podłożyć do generatorów ładunki wybuchowe. Zostały one zdetonowane potem podczas napadu na Pałac Caliguli, aby odciąć Las Venturas od dostawy prądu. --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Faktyczna Zapora Hoovera Zapora Hoovera (ang. Hoover Dam, oficjalna nazwa w latach 1933–1947 Boulder Dam) – betonowa zapora wodna typu grawitacyjno-łukowego, zbudowana w Czarnym Kanionie na rzece Kolorado w Stanach Zjednoczonych, na granicy stanów Arizona i Nevada. W chwili ukończenia w 1936 była zarówno największą na świecie elektrownią wodną, jak i największą na świecie konstrukcją betonową. Została pokonana pod oboma względami przez zaporę Grand Coulee w 1945. Obecnie jest to 38. elektrownia wodna pod względem wielkości na świecie. Zapora znajduje się 48 km na południowy wschód od Las Vegas. Tama ma wysokość 224,1 m i długość 379,2 m. Szerokość u podstawy wynosi 200 m, a na górze 15 m. Maksymalna moc elektrowni wodnej wynosi 2074 MW. Powyżej zapory znajduje się sztuczne jezioro Mead. Jezioro ma powierzchnię 639 km², objętość 35,2 km³ i sięga do 177 km w górę rzeki[potrzebny przypis]. Zapora i elektrownia wodna są zarządzane przez Biuro ds. Melioracji (United States Bureau of Reclamation) podlegające Departamentowi Zasobów Wewnętrznych. W 1981 zapora została wpisana na Narodową Listę Miejsc Historycznych, a w 1985 stała się Narodowym Pomnikiem Historycznym USA. Rocznie odwiedza ją około siedem milionów turystów.Zapora została nazwana imieniem Herberta Hoovera, który odegrał kluczową rolę w jej powstaniu, początkowo jako sekretarz handlu, następnie jako prezydent USA. Budowa rozpoczęła się w 1931, a 30 września 1935 została uroczyście otwarta przez prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta. Prace zakończono w 1936, ponad dwa lata wcześniej niż planowano Od około 1900 roku Black Canyon i pobliski Boulder Canyon były badane pod kątem ich potencjału do podtrzymywania tamy, która kontrolowałaby powodzie, dostarczała wodę do nawadniania i produkowała energię hydroelektryczną . W 1928 roku Kongres zatwierdził projekt. Zwycięską ofertę na budowę tamy złożyło konsorcjum o nazwie Six Companies, Inc. , które rozpoczęło budowę na początku 1931 roku. Tak dużej betonowej konstrukcji nigdy wcześniej nie zbudowano, a niektóre z zastosowanych technik nie zostały sprawdzone. Upalna letnia pogoda i brak obiektów w pobliżu miejsca budowy również stanowiły trudności. Niemniej jednak Six Companies przekazało tamę rządowi federalnemu 1 marca 1936 roku, ponad dwa lata przed planowanym terminem. Zapora Hoovera gromadzi wodę w jeziorze Mead i znajduje się w pobliżu Boulder City w stanie Nevada , gminy pierwotnie zbudowanej dla pracowników projektu budowlanego, około 30 mil (48 km) na południowy wschód od Las Vegas w stanie Nevada. Generatory zapory dostarczają energię elektryczną do publicznych i prywatnych zakładów użyteczności publicznej w Nevadzie, Arizonie i Kalifornii. Zapora Hoovera jest główną atrakcją turystyczną, odwiedzaną przez 7 milionów turystów rocznie. Wzdłuż szczytu zapory przebiegała intensywnie uczęszczana droga US Route 93 (US 93) do października 2010 r., kiedy otwarto obwodnicę zapory Hoovera . Gdy Stany Zjednoczone rozwijały Południowy Zachód, rzekę Kolorado postrzegano jako potencjalne źródło wody do nawadniania. Pierwsza próba przekierowania rzeki na cele nawadniające miała miejsce pod koniec lat 90. XIX wieku, gdy spekulant ziemski William Beatty zbudował Kanał Alamo tuż na północ od granicy z Meksykiem; kanał zanurzał się w Meksyku, zanim spłynął do odludnego obszaru, który Beatty nazwał Imperial Valley . Chociaż woda z Kanału Alamo umożliwiła szerokie zasiedlenie doliny, kanał okazał się drogi w eksploatacji. Po katastrofalnym naruszeniu, które spowodowało, że Rzeka Kolorado wypełniła Morze Salton , Southern Pacific Railroad wydała 3 miliony dolarów w latach 1906–07 na stabilizację szlaku wodnego, kwotę, którą daremnie miała nadzieję zwrócić rząd federalny. Nawet po ustabilizowaniu szlaku wodnego okazało się to niezadowalające z powodu ciągłych sporów z właścicielami ziemskimi po meksykańskiej stronie granicy. Wraz z rozwojem technologii przesyłu energii elektrycznej , rozważano Lower Colorado pod kątem jego potencjału hydroelektrycznego . W 1902 roku Edison Electric Company z Los Angeles zbadała rzekę w nadziei na zbudowanie 40-stopowej (12 m) zapory skalnej, która mogłaby generować 10 000 koni mechanicznych (7500 kW). Jednak w tamtym czasie limit przesyłu energii elektrycznej wynosił 80 mil (130 km), a klientów (głównie kopalnie) było niewielu. Edison pozwolił, aby opcje dotyczące gruntów, które posiadał nad rzeką, wygasły — w tym opcja dotycząca tego, co stało się miejscem budowy zapory Hoovera. W kolejnych latach Biuro Rekultywacji (BOR), znane wówczas jako Reclamation Service, również rozważało Lower Colorado jako miejsce na tamę. Szef służby Arthur Powell Davis zaproponował użycie dynamitu do zawalenia ścian Boulder Canyon, 20 mil (32 km) na północ od ostatecznego miejsca budowy tamy, do rzeki. Rzeka miałaby znieść mniejsze kawałki gruzu, a tama miałaby zostać zbudowana z wykorzystaniem pozostałego gruzu. W 1922 roku, po kilku latach rozważań, Reclamation Service ostatecznie odrzuciło propozycję, powołując się na wątpliwości co do niesprawdzonej techniki i pytania, czy faktycznie pozwoliłaby zaoszczędzić pieniądze. W 1922 r. Reclamation Service przedstawiła raport wzywający do budowy zapory na rzece Kolorado w celu kontroli powodzi i wytwarzania energii elektrycznej. Raport został w większości napisany przez Davisa i nazwany raportem Fall-Davis na cześć sekretarza spraw wewnętrznych Alberta Falla . Raport Fall-Davis powoływał się na wykorzystanie rzeki Kolorado jako problem federalny, ponieważ dorzecze rzeki obejmowało kilka stanów, a rzeka ostatecznie wpłynęła do Meksyku. Chociaż raport Fall-Davis wzywał do budowy zapory „w Boulder Canyon lub w jego pobliżu”, Reclamation Service (które w następnym roku zostało przemianowane na Bureau of Reclamation) uznało ten kanion za nieodpowiedni. [ 15 ] Jedno potencjalne miejsce w Boulder Canyon było przecięte uskokiem geologicznym ; dwa inne były tak wąskie, że nie było miejsca na obóz budowlany na dnie kanionu ani na przelew. Service zbadała Black Canyon i uznała go za idealny; można by położyć linię kolejową od stacji kolejowej w Las Vegas do szczytu miejsca zapory. Pomimo zmiany lokalizacji projekt zapory nazywano „Projektem Boulder Canyon”. Mając niewiele wskazówek dotyczących alokacji wody od Sądu Najwyższego , zwolennicy zapory obawiali się niekończących się procesów sądowych. Delph Carpenter, prawnik z Kolorado, zaproponował, aby siedem stanów, które znajdują się w dorzeczu rzeki (Kalifornia, Nevada, Arizona, Utah, Nowy Meksyk, Kolorado i Wyoming) utworzyło międzystanową umowę , za zgodą Kongresu. Takie umowy były autoryzowane przez Artykuł I Konstytucji Stanów Zjednoczonych, ale nigdy nie zostały zawarte między więcej niż dwoma stanami. W 1922 r. przedstawiciele siedmiu stanów spotkali się z ówczesnym Sekretarzem Handlu Herbertem Hooverem . Początkowe rozmowy nie przyniosły rezultatu, ale gdy Sąd Najwyższy wydał orzeczenie w sprawie Wyoming v. Kolorado, podważające roszczenia stanów położonych wyżej, zaczęli pragnąć osiągnąć porozumienie. Powstała w ten sposób umowa w sprawie rzeki Kolorado została podpisana 24 listopada 1922 r. Ustawodawstwo upoważniające do budowy zapory zostało wielokrotnie wprowadzone przez dwóch kalifornijskich republikanów, przedstawiciela Phila Swinga i senatora Hirama Johnsona , ale przedstawiciele z innych części kraju uważali projekt za niezwykle kosztowny i taki, który przyniesie korzyści głównie Kalifornii. Powódź w Missisipi w 1927 r. sprawiła, że kongresmeni i senatorowie z Midwestu i Południa byli bardziej przychylni projektowi zapory. 12 marca 1928 r. awaria zapory St. Francis Dam , zbudowanej przez miasto Los Angeles, spowodowała katastrofalną powódź, która zabiła do 600 osób. Ponieważ tama ta była zakrzywioną tamą grawitacyjną , podobną w konstrukcji do łukowej tamy grawitacyjnej, jaka została zaproponowana dla zapory Black Canyon, przeciwnicy twierdzili, że bezpieczeństwo zapory Black Canyon nie może być zagwarantowane. Kongres upoważnił radę inżynierów do przejrzenia planów proponowanej tamy. Zarząd Rzeki Kolorado uznał projekt za wykonalny, ale ostrzegł, że jeśli zapora zawiedzie, każda społeczność położona niżej w rzece Kolorado zostanie zniszczona, a rzeka może zmienić bieg i wlać się do Morza Salton. Zarząd przestrzegł: „Aby uniknąć takich możliwości, proponowaną zaporę należy zbudować na liniach konserwatywnych, jeśli nie ultrakonserwatywnych”. 21 grudnia 1928 roku prezydent Coolidge podpisał ustawę autoryzującą budowę zapory. Ustawa Boulder Canyon Project Act przeznaczyła 165 milionów dolarów na projekt wraz z położoną niżej Imperial Dam i All-American Canal , który miał zastąpić kanał Beatty'ego całkowicie po stronie USA. Pozwoliła również na wejście w życie paktu, gdy zatwierdziło go co najmniej sześć z siedmiu stanów. Stało się to 6 marca 1929 roku, gdy Utah ratyfikowało pakt; Arizona nie zatwierdziła go aż do 1944 roku Jeszcze przed zatwierdzeniem przez Kongres projektu Boulder Canyon, Biuro Rekultywacji rozważało, jaki rodzaj zapory powinien zostać użyty. Urzędnicy ostatecznie zdecydowali się na masywną betonową zaporę łukowo-grawitacyjną , której projekt nadzorował główny inżynier projektu Biura, John L. Savage . Monolityczna zapora miałaby być gruba u dołu i cienka u góry i miałaby wypukłą powierzchnię w kierunku wody nad zaporą. Zakrzywiony łuk zapory przekazywałby siłę wody do przyczółków, w tym przypadku do skalnych ścian kanionu. Zapora w kształcie klina miałaby grubość 660 stóp (200 m) u dołu, zwężając się do 45 stóp (14 m) u góry, pozostawiając miejsce na autostradę łączącą Nevadę i Arizonę. 10 stycznia 1931 r. Biuro udostępniło zainteresowanym stronom dokumenty przetargowe po cenie pięciu dolarów za kopię. Rząd miał dostarczyć materiały, a wykonawca miał przygotować teren i zbudować tamę. Tama została opisana w najdrobniejszych szczegółach, obejmując 100 stron tekstu i 76 rysunków. Każdej ofercie miała towarzyszyć gwarancja przetargowa w wysokości 2 milionów dolarów ; zwycięzca musiał wpłacić gwarancję wykonania w wysokości 5 milionów dolarów . Wykonawca miał siedem lat na zbudowanie tamy, w przeciwnym razie zostaną nałożone kary. Bracia Wattis , szefowie Utah Construction Company , byli zainteresowani złożeniem oferty na projekt, ale brakowało im pieniędzy na gwarancję wykonania. Brakowało im wystarczających zasobów nawet we współpracy ze swoimi wieloletnimi partnerami, Morrison-Knudsen , który zatrudniał wiodącego krajowego budowniczego zapór, Franka Crowe'a . Utworzyli spółkę joint venture, aby złożyć ofertę na projekt z Pacific Bridge Company z Portland w stanie Oregon ; Henry J. Kaiser & WA Bechtel Company z San Francisco; MacDonald & Kahn Ltd. z Los Angeles; i JF Shea Company z Portland w stanie Oregon. [ 29 ] Spółka joint venture nazywała się Six Companies, Inc., ponieważ Bechtel i Kaiser były uważane za jedną firmę na potrzeby Six w nazwie. Nazwa była opisowa i była wewnętrznym żartem wśród mieszkańców San Francisco w ofercie, gdzie „Six Companies” było również chińskim stowarzyszeniem dobroczynnym w mieście . Złożono trzy ważne oferty, a oferta Six Companies w wysokości 48 890 955 dolarów była najniższa i mieściła się w granicach 24 000 dolarów od poufnych szacunków rządowych dotyczących kosztów budowy zapory oraz była o pięć milionów dolarów niższa od drugiej najniższej oferty. Miasto Las Vegas usilnie zabiegało o to, by zostać główną siedzibą budowy zapory, zamykając liczne bary , gdy decydent, Sekretarz Spraw Wewnętrznych Ray Wilbur , przybył do miasta. Zamiast tego Wilbur ogłosił na początku 1930 r., że na pustyni w pobliżu zapory ma zostać zbudowane modelowe miasto. Miasto to stało się znane jako Boulder City w Nevadzie . Budowa linii kolejowej łączącej Las Vegas z miejscem budowy zapory rozpoczęła się we wrześniu 1930 r. Zanim zapora mogła zostać zbudowana, trzeba było skierować rzekę Kolorado z dala od placu budowy. Aby to osiągnąć, przez ściany kanionu wydrążono cztery tunele objazdowe, dwa po stronie Nevady i dwa po stronie Arizony . Tunele te miały średnicę 56 stóp (17 m). Ich łączna długość wynosiła prawie 16 000 stóp, czyli ponad 3 mile (5 km). Umowa wymagała, aby tunele te zostały ukończone do 1 października 1933 r., a za każde opóźnienie naliczana była kara 3000 dolarów dziennie. Aby dotrzymać terminu, sześć firm musiało ukończyć prace do początku 1933 r., ponieważ tylko późną jesienią i zimą poziom wody w rzece był wystarczająco niski, aby bezpiecznie skierować ją na inny bieg. Tunelowanie rozpoczęto w dolnych portalach tuneli Nevady w maju 1931 r. Niedługo potem rozpoczęto prace nad dwoma podobnymi tunelami w ścianie kanionu Arizony. W marcu 1932 r. rozpoczęto prace nad wyłożeniem tuneli betonem. Najpierw wylano podstawę, czyli dno. Do układania betonu użyto suwnic bramowych poruszających się po szynach przez całą długość każdego tunelu. Następnie wylano ściany boczne. Do ścian bocznych użyto ruchomych sekcji stalowych form. Na koniec, używając pistoletów pneumatycznych, wypełniono nadbudówki. Wyłożenie betonowe ma grubość 3 stóp (1 m), co zmniejsza średnicę gotowego tunelu do 50 stóp (15 m). Rzeka została przekierowana do dwóch tuneli Arizony 13 listopada 1932 r.; tunele Nevady były utrzymywane w rezerwie na wypadek wysokiej wody. Dokonano tego poprzez wysadzenie tymczasowej tamy zabezpieczającej tunele w Arizonie i jednoczesne zrzucenie gruzu do rzeki, aż do zablokowania jej naturalnego biegu. Po zakończeniu budowy zapory wejścia do dwóch zewnętrznych tuneli odwadniających zostały zamknięte przy otworze i w połowie drogi przez tunele dużymi korkami betonowymi. Połówki tuneli w dół rzeki, za wewnętrznymi korkami, są obecnie głównymi korpusami tuneli przelewowych. Wewnętrzne tunele odwadniające zostały zaślepione na około jednej trzeciej ich długości, za którą obecnie biegną stalowe rury łączące wieże wlotowe z elektrownią i urządzeniami wylotowymi. Wyjścia wewnętrznych tuneli są wyposażone w bramy, które można zamknąć, aby opróżnić tunele w celu konserwacji Mężczyźni, którzy usuwali ten kamień, byli nazywani „high scalers”. Wisząc na linach u szczytu kanionu, high scalers schodzili po ścianach kanionu i usuwali luźne kamienie za pomocą pneumatycznych młotów i dynamitu . Spadające przedmioty były najczęstszą przyczyną śmierci na terenie zapory; praca high scalers pomogła w ten sposób zapewnić bezpieczeństwo pracowników. Jeden high scalers był w stanie uratować życie w bardziej bezpośredni sposób: gdy inspektor rządowy stracił chwyt na linie bezpieczeństwa i zaczął spadać w dół zbocza ku niemal pewnej śmierci, high scalers był w stanie go przechwycić i wciągnąć w powietrze. Plac budowy stał się magnesem dla turystów. High scalers byli główną atrakcją i byli pokazywani przed obserwatorami. High scalers przyciągnęli znaczną uwagę mediów, a jeden z pracowników został nazwany „Human Pendulum” za huśtanie współpracownikami (a w innych przypadkach skrzynkami dynamitu) przez kanion. Aby chronić się przed spadającymi przedmiotami, niektórzy pracownicy na wysokich stanowiskach zanurzali czapki z materiału w smole i pozwalali im stwardnieć. Kiedy pracownicy noszący takie nakrycia głowy zostali uderzeni wystarczająco mocno, aby złamać szczęki, nie odnieśli żadnych obrażeń czaszki. Sześć kompanii zamówiło tysiące egzemplarzy tego, co początkowo nazywano „twardymi kapeluszami” (później „ kaskami ochronnymi ”) i gorąco zachęcało do ich używania. Oczyszczone, leżące pod tamą kamienne podłoże zostało wzmocnione zaprawą iniekcyjną , tworząc kurtynę iniekcyjną . W ścianach i podstawie kanionu wywiercono otwory o głębokości do 150 stóp (46 m) w skale, a wszelkie napotkane wnęki miały zostać wypełnione zaprawą. Zrobiono to w celu ustabilizowania skały, zapobieżenia przesiąkaniu wody przez tamę przez skały kanionu i ograniczenia „wypiętrzania” — ciśnienia w górę spowodowanego przesiąkaniem wody pod tamą. Robotnicy byli pod dużymi ograniczeniami czasowymi z powodu rozpoczęcia wylewania betonu. Kiedy natrafiali na gorące źródła lub wnęki zbyt duże, aby je łatwo wypełnić, przechodzili dalej, nie rozwiązując problemu. Łącznie 58 z 393 otworów zostało niekompletnie wypełnionych. Po ukończeniu budowy tamy i rozpoczęciu napełniania jeziora, duża liczba znaczących przecieków spowodowała, że Biuro Rekultywacji zbadało sytuację. Stwierdzono, że prace nie zostały wykonane w całości i opierały się na niepełnym zrozumieniu geologii kanionu. Wywiercono nowe otwory z galerii inspekcyjnych wewnątrz zapory do otaczającego podłoża skalnego. Ukończenie dodatkowej kurtyny iniekcyjnej zajęło dziewięć lat (1938–1947) w względnej tajemnicy. --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Zdjęcia Zapory i Shermana jak i Hoovera --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Dzięki Bardzo za Poświęcony czas nad Tym Mega artykułem Jest to kompletny zbiór informacji o Tej Zaporze Pozdrawiam Was Czytelnicy Młodszy Reporter X-Ray_98

Witajcie Drodzy Czytelnicy z Tej strony Młodszy Reporter X-Ray_98 z San News Zapraszam do Artykułu o Tajemniczym miasteczku pozamiejskim a dokładnie Montgomery ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Opis Miejsca Montgomery – miejscowość położona w północnej części Red County w San Andreas. Sąsiaduje z Palomino Creek. W miasteczku znajdziemy pancerz i kilka ważniejszych obiektów. Znajduje się tutaj szpital Crippen Memorial, w którym odrodzimy się po śmierci na terenie Red County. Stąd biegnie trasa do Palomino Creek i Blueberry, z Montgomery można dojechać także do Fern Ridge. Niedaleko Montgomery biegną dwie autostrady — pierwsza z Las Venturas do centrum Los Santos oraz druga z Montgomery do ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Montgomery w Realu Montgomery – stolica amerykańskiego stanu Alabama, siedziba hrabstwa Montgomery. Z populacją 200,6 tys. mieszkańców jest to trzecie co do wielkości miasto w stanie Alabama (ustępując Huntsville i Birmingham)[2]. Zaś z populacją 386,8 tys. mieszkańców w obszarze metropolitalnym jest 142. co do wielkości aglomeracją Stanów Zjednoczonych. Montgomery zyskało oficjalnie prawa miejskie w 1819 roku, zaś w 1846 roku zdobyło status stolicy stanu. Wydarzenie to miało wówczas symbolizować zmianę ośrodka władzy, który powędrował w centralno-południowe obszary Alabamy, gdzie rozwijała się uprawa towarowa bawełny, a samo Montgomery charakteryzowane było jako ważny port kupiecki. W lutym 1861 roku miasto zostało wybrane na pierwszą stolicę Skonfederowanych Stanów Ameryki, jednak już w maju rząd przeniósł swoją siedzibę do Richmond w Wirginii. W połowie XX wieku Montgomery odegrało jedną z najważniejszych ról podczas walki Afroamerykanów o równość praw obywatelskich, na czele ze słynnym bojkotem autobusów. Poza tym, że w Montgomery swoje siedziby ma duża część stanowych agencji rządowych, w mieście działa baza wojskowa Maxwell Air Force Base; uniwersytety publiczne: Uniwersytet Stanu Alabama (Alabama State University), Troy University (lokalny kampus) i Auburn University at Montgomery; prywatne uczelnie: Faulkner University oraz Huntingdon College; zakłady produkcje, m.in.: Hyundai Motor Manufacturing Alabama oraz atrakcje w postaci Festiwalu Szekspirowskiego i Muzeum Sztuk Pięknych. --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Historia Miasteczka Przed europejską kolonizacją lewy brzeg rzeki Alabama zamieszkiwany był przez indiańskie plemię Alibamu. Alibamu i Koasati, którzy zajmowali przeciwny brzeg rzeki, reprezentowali kulturę Mississippi i posługiwali się blisko powiązanymi językami muskogejskimi. Współczesne Montgomery zostało wybudowane w miejscu, w którym w przeszłości istniały dwa miasteczka Alabami: Ikanatchati („Czerwona Ziemia”) i Towassa (wybudowane na urwisku Chunnaanaauga Chatty). Pierwsi Europejczycy, tj. ekspedycja Hernando de Soto, dotarli do centralnej Alabamy, a więc na tereny Ikanatchati i Towassa, w 1540 roku. Kolejna wizyta Europejczyków miała miejsce ponad wiek później, kiedy to w 1697 roku wyprawa brytyjska dotarła do rzeki Alabama. Pierwszym osadnikiem na obszarze współczesnego Montgomery był James McQueen, szkocki przedsiębiorca, który osiadł tam w 1716 roku. Poślubił on wówczas wpływową kobietę z plemienia Alibamu lub Koasati, a ich dzieci uznawano za Krików. W 1785 roku weteran wojenny Abraham Mordecai, wywodzący się z rodziny sefardyjskiej z Filadelfii, założył punkt handlowy, sprowadzając do Alabamy pierwszą odziarniarkę. Tymczasem, po klęsce Francuzów w wojnie siedmioletniej z Brytyjczykami, plemiona Alibamu i Koasati opuszczały Montgomery, stopniowo przemieszczając się na południe i zachód, do Mississippi, Luizjany i Teksasu, będących pod panowaniem hiszpańskim. Wolne tereny zaczęli natomiast zajmować przedstawiciele Krików, którzy w obawie przed wojnami plemiennymi Krikowie Górni walczyli z postępem amerykańskiego osadnictwa, jednakże ich opór został stłumiony w wyniku wojny. W sierpniu 1814 roku Krikowie ponieśli ostateczną klęskę w konfrontacji z wojskami generała Andrew Jacksona i zostali zmuszeni do oddania Stanom Zjednoczonym 23 milionów akrów terenów, włączając w to większość centralnej i południowej Alabamy. W 1816 roku utworzone zostało oficjalnie hrabstwo Montgomery. Pierwszej dużej grupie osadników, która przybyła do Montgomery przewodził generał John Scott. Tuż po dotarciu na miejsce założyli oni miasto Alabama, położone około 3 kilometrów od rzeki Alabama. W czerwcu 1818 roku przeniesiono część urzędów hrabstwa z Fort Jackson do nowo powstałego miasta Alabama. Niedługo po tym, Andrew Dexter założył kolejne niezależne miasto, Nową Filadelfię, która obecnie stanowi wschodnią część Montgomery. W odpowiedzi na to, że Nowa Filadelfia prosperowała coraz lepiej, Scott i jego towarzysze zdecydowali się utworzyć przylegające do Alabamy miasto Wschodnia Alabama. Mimo początkowej rywalizacji, miasta założone przez Scotta i Dextera połączyły się 3 grudnia 1819 roku, tworząc zjednoczone Montgomery Napędzane zyskami z handlu bawełną Montgomery przeżywało szybki rozwój, stając się w 1822 roku stolicą hrabstwa. Z kolei 28 stycznia 1846 roku podjęto decyzję o przeniesieniu stolicy stanu Alabama z dotychczasowego Tuscaloosa do Montgomery. Przejmując tę rolę, miasto stało się centralnym ośrodkiem politycznym regionu, wywierając ponadto wpływ na politykę w skali krajowej. Wraz z dniem 4 lutego 1861 roku, przedstawiciele stanów Alabama, Georgia, Floryda, Luizjana, Mississippi i Karolina Południowa rozpoczęli serię spotkań w Montgomery w celu utworzenia Skonfederowanych Stanów Ameryki. Montgomery zyskało status pierwszej stolicy nowo powstałego państwa, na czele którego stanął Jefferson Davis. 12 kwietnia 1865 roku, w konsekwencji wojny pod Selmą, generał James H. Wilson włączył Montgomery do Unii W 1886 roku Montgomery stało się pierwszym miastem amerykańskim, które uruchomiło w całym mieście połączenia tramwajowe, wzdłuż systemu zwanego Szlakiem Błyskawic. W rezultacie, Montgomery było jednym z pierwszych miast, które zaczęły przenosić osiedla mieszkaniowe ze ścisłego centrum do bardziej podmiejskich obszarów. W połowie XX wieku Montgomery stanowiło ważne centrum walki Afroamerykanów o prawa obywatelskie. 1 grudnia 1955 roku Rosa Parks została aresztowana, ponieważ odmówiła ustąpienia swojego miejsca w autobusie białemu człowiekowi, co doprowadziło do słynnego bojkotu autobusów w Montgomery. Martin Luther King, ówczesny pastor w lokalnym Dexter Avenue Baptist Church, i prawnik E.D. Nixon powołali do życia Montgomery Improvement Association, która rozpowszechniała działania na rzecz zrównania praw. W czerwcu 1956 roku sędzia Frank M. Johnson orzekł, że segregacja rasowa w środkach komunikacji miejskiej w Montgomery jest niezgodna z konstytucją. Po tym jak Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych utrzymał jego stanowisko, miasto rozpoczęło proces desegregacji systemu autobusowego, a bojkot się zakończył. W maju 1965 roku, na stacji autobusowej Greyhound, doszło do starć pomiędzy przeciwnikami tej decyzji a aktywistami na rzecz równości praw. Oburzenie opinii publicznej w kraju doprowadziło do całkowitej desegregacji międzystanowych środków transportu. Martin Luther King powrócił do Montgomery w 1965 roku, kiedy to lokalni liderzy ruchów antysegregacyjnych protestowali przeciw prawom Jima Crowa, które uniemożliwiały Afroamerykanom głosowanie w wyborach. Po tym, jak w trakcie obywatelskiego wiecu dot. praw człowieka zastrzelony został jeden z uczestników, jego przywódcy postanowili dokonać przemarszu z Selmy do Montgomery, by u gubernatora George’a Wallace’a złożyć petycję, wnioskującą o umożliwienie swobodnej rejestracji wyborców. Brutalne starcia tego okresu doprowadziły do tego, że Kongres Stanów Zjednoczonych przyjął w 1965 roku tzw. Voting Rights Act, który zobowiązywał do egzekwowania praw Afroamerykanów i innych --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Zdjęcia Miasteczka -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Dzięki za Poświęcony Czas to By było na Tyle w Tym Artykule Pozdrawiam Cieplutko X-Ray_98

Witajcie Drodzy Czytelnicy z Tej strony Młodszy Reporter X-Ray_98 z San News Zapraszam do Artykułu o Słynnym Mordercy z Halloween Czyli Michealu Myersie ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Opis Postaci Michael Myers jest wzorowany na seryjnym mordercy z serii filmów Halloween . Istnienie Michaela w Grand Theft Auto: San Andreas jest bardzo podobne do istnienia Jasona . Obaj są seryjnymi mordercami z filmów. Uważa się również, że Michaela można znaleźć w Shady Cabin i innych miejscach Shady Creeks . Michaela można znaleźć w jego niebieskim kombinezonie i jego kultowej masce, ma rzekomo duże ilości zdrowia, więc zwykle trzeba oszukiwać, aby go pokonać. Istnieją różne modyfikacje mitu. Jest również dom, który według graczy wygląda jak dom Michaela Myera, ale to nie jest udowodnione. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Życiorys Myersa Oraz jego zbrodnie Michael Myers urodził się w 1957, prawdopodobnie w Haddonfield, gdzie prowadził zwyczajne i spokojne życie u boku swoich rodziców i siostry. Nikt nie wiedział o jego chorobie psychicznej. W wieku sześciu lat, podczas obchodów święta halloween, Michael dokonał pierwszego morderstwa, pozbawiając życia siostrę Judith (w remake'u szkolnego kolegę, ojczyma, siostrę i jej chłopaka). Po tym czynie trafił do szpitala psychiatrycznego. Z powodu swojej nieuleczalnej choroby, miał go nigdy nie opuścić. Gdy Michael Myers był już dorosły (i nadal był pacjentem szpitala psychiatrycznego), uciekł z instytutu i od tej pory w białej, gładkiej masce i z nożem w ręku mordował ludzi. Swoją podróż rozpoczął od Haddonfield, rodzinnego miasta. Demony kazały mu zabić całą swoją rodzinę, a wątek polowania Michaela na swoją siostrę, Laurie Strode, stał się głównym motywem serii. Myers pojawił się po raz pierwszy w filmie Halloween z 1978 roku . Na początku Halloween , sześcioletni Michael morduje swoją nastoletnią siostrę Judith w noc Halloween w 1963 roku. Piętnaście lat później ucieka ze Smith's Grove Sanitarium i wraca do rodzinnego miasta Haddonfield w stanie Illinois, gdzie śledzi nastoletnią opiekunkę o imieniu Laurie Strode , podczas gdy jego psychiatra , dr Sam Loomis , próbuje go wyśledzić. Po zamordowaniu trzech przyjaciół Laurie, Michael atakuje również ją. Odpiera go wystarczająco długo, aby Loomis przybył i strzelił do Michaela sześć razy, zrzucając go z balkonu; gdy Loomis idzie sprawdzić ciało, odkrywa, że Michael zniknął. Halloween II (1981) zaczyna się dokładnie tam, gdzie zakończył się oryginał. Michael podąża za Laurie do lokalnego szpitala i zabija personel jednego po drugim. Loomis odkrywa, że Laurie jest młodszą siostrą Michaela i pędzi do szpitala, aby ich znaleźć. Laurie strzela Michaelowi w oczy, a Loomis wysadza salę operacyjną , podczas gdy Laurie ucieka. Michael wyłania się z eksplozji, pochłonięty płomieniami, zanim w końcu pada martwy. Michael nie pojawia się ponownie aż do Halloween 4: The Return of Michael Myers w 1988 roku, który rozpoczyna się dziesięć lat po wydarzeniach z Halloween II . W tym kanonie, znanym jako „Thorn Timeline”, Michael przeżył eksplozję, pozostawiając go w śpiączce. Budzi się, gdy dowiaduje się, że Laurie zginęła w wypadku samochodowym, ale ma dziewięcioletnią córkę, Jamie Lloyd . Wracając do Haddonfield, powoduje przerwę w dostawie prądu w całym mieście i masakruje policję miejską oraz kilku cywilów, zanim zostaje postrzelony przez policję stanową i wpada do szybu kopalnianego Halloween 5: The Revenge of Michael Myers zaczyna się natychmiast po zakończeniu czwartego filmu, gdy Michael ucieka z szybu kopalnianego i zostaje pielęgnowany przez lokalnego pustelnika . Rok później zabija pustelnika i wraca do Haddonfield, aby ponownie znaleźć Jamie, ścigając ją przez swój dom z dzieciństwa w pułapce zastawionej przez Loomisa. Ostatecznie zostaje obezwładniony przez Loomisa i zabrany na lokalny posterunek policji, ale tajemniczy „Człowiek w czerni” zabija funkcjonariuszy i uwalnia go. Halloween: The Curse of Michael Myers rozgrywa się sześć lat po wydarzeniach z poprzedniego filmu. Jamie, mająca teraz piętnaście lat, została porwana i zapłodniona przez kult druidów dowodzony przez Człowieka w Czerni, później okazuje się, że jest to dr Terence Wynn , przyjaciel i kolega Loomisa ze Smith's Grove. Po porodzie Jamie ucieka z dzieckiem, ale zostaje zabita przez Michaela. Dziecko znajduje Tommy Doyle, którego Laurie opiekowała się w oryginalnym filmie. Po powrocie do Haddonfield Michael zabija krewnych adopcyjnej rodziny Laurie, którzy mieszkają w jego rodzinnym domu. Okazuje się, że został dotknięty Klątwą Ciernia, która popycha go do zabicia swojej rodziny . Wynn i jego kult porywają dziecko Jamiego, a także Karę Strode i jej syna Danny'ego. Loomis i Tommy podążają za nimi do Smith's Grove, gdzie Michael ostatecznie zwraca się przeciwko kultowi i morduje ich wszystkich. Tommy wstrzykuje Michaelowi chemikalia i bije go do nieprzytomności. Loomis zostaje, gdy pozostali uciekają. W wersji kinowej maska Michaela jest pokazana na ziemi, a Loomis krzyczy w oddali, pozostawiając ich los nieznanym. W dłuższej wersji „Producer's Cut” Loomis demaskuje jednak osobę, którą uważa za Michaela, ale okazuje się, że jest to umierający Dr. Wynn („Człowiek w czerni”), przekazując Znak Ciernia Loomisowi, gdy Michael, teraz ubrany w strój „Człowieka w czerni”, ucieka. Myers i jego Zbrodnie w Literaturze Michael Myers zadebiutował jako pisarz w październiku 1979 r., kiedy Curtis Richards wydał powieść na podstawie filmu . Książka podąża za wydarzeniami z filmu, ale zawiera odniesienia do święta Samhain . Prolog dostarcza możliwego wyjaśnienia morderczych impulsów Michaela, opowiadając historię Endy, oszpeconego celtyckiego nastolatka, który morduje druidzką księżniczkę Deirdre i jej kochanka jako zemstę za odrzucenie go; król następnie każe swojemu szamanowi przekląć duszę Endy za chodzenie po ziemi i przeżywanie swojej zbrodni przez wieczność. Później okazuje się, że Michael Myers cierpi na koszmary o Enda i Deirdre, podobnie jak pradziadek Michaela, zanim zastrzelił dwie osoby na Halloweenowym balu żniwnym w latach 90. XIX wieku. Powieść przedstawia dzieciństwo Michaela bardziej szczegółowo; jego matka wyraża zaniepokojenie antyspołecznym zachowaniem syna na krótko przed tym, jak zamordował Judith. Dr Loomis zauważa, że chłopiec bez wysiłku kontroluje i manipuluje personelem i pacjentami w Smith's Grove podczas swojego uwięzienia. Później w opowieści prześladowanie Laurie i jej przyjaciół przez Michaela jest przedstawione jako bardziej wyraźnie seksualne niż było to widoczne w filmie, z kilkoma odniesieniami do jego erekcji . Michael powrócił do świata literatury w adaptacji Halloween II z 1981 roku napisanej przez Jacka Martina ; została ona opublikowana wraz z pierwszym sequelem filmu, a powieść podążała za wydarzeniami z filmu, z dodatkową ofiarą, reporterem, dodanym do powieści. Ostatnią nowelizacją z udziałem Michaela była Halloween IV , wydana w październiku 1988 roku. Powieść została napisana przez Nicholasa Grabowskiego i podobnie jak poprzednie adaptacje, podąża za wydarzeniami z Halloween 4: Powrót Michaela Myersa . W ciągu czterech miesięcy Berkley Books opublikowało trzy powieści dla młodych dorosłych napisane przez Kelly O'Rourke; powieści te są oryginalnymi historiami stworzonymi przez O'Rourke, bez bezpośredniej ciągłości z filmami. Pierwsza, wydana 1 października 1997 r., zatytułowana The Scream Factory , opowiada o grupie przyjaciół, którzy zakładają nawiedzony dom w piwnicy ratusza Haddonfield, tylko po to, by zostać prześladowanymi i zabitymi przez Michaela Myersa, gdy tam są. The Old Myers Place to druga powieść, wydana 1 grudnia 1997 r., która koncentruje się na Mary White, która wprowadza się do domu Myersów ze swoją rodziną i zajmuje dawną sypialnię Judith Myers. Michael wraca do domu i zaczyna śledzić i atakować Mary i jej przyjaciół. Ostatnia powieść O'Rourke'a, The Mad House , została wydana 1 lutego 1998 roku. W książce The Mad House młoda dziewczyna, Christine Ray, dołącza do ekipy filmowej, która podróżuje do nawiedzonych miejsc; obecnie zmierzają do Smith Grove Mental Hospital. Ekipa szybko staje twarzą w twarz z Michaelem Myersem. Pierwszy przełom w komiksach nastąpił wraz z serią komiksów wydawanych przez Brian Pulido 's Chaos! Comics . Pierwszy, zatytułowany po prostu Halloween , miał być specjalnym wydaniem jednego numeru, ale ostatecznie powstały dwa sequele: Halloween II: The Blackest Eyes i Halloween III: The Devil's Eyes . Wszystkie historie zostały napisane przez Phila Nutmana, a Daniel Farrands — autor Halloween: The Curse of Michael Myers — pomagał przy pierwszym numerze; David Brewer i Justiniano pracowali nad ilustracjami. Tommy Doyle jest głównym bohaterem w każdym z numerów, skupiając się na swoich próbach zabicia Michaela Myersa. Pierwszy numer zawiera historię dzieciństwa Michaela, podczas gdy trzeci rozpoczyna się po wydarzeniach z filmu Halloween H20 . W 2003 roku Michael pojawił się w wydanym własnym sumptem komiksie One Good Scare , napisanym przez Stefana Hutchinsona i zilustrowanym przez Petera Fieldinga. Główną postacią komiksu jest Lindsey Wallace, młoda dziewczyna, która po raz pierwszy zobaczyła Michaela Myersa u boku Tommy'ego Doyle'a w oryginalnym filmie z 1978 roku. Hutchinson chciał przywrócić postać do korzeni i odejść od „ociężałego klona Jasona”, którego uczyniły z niego sequele filmowe. 25 lipca 2006 roku, jako wkładka do wydania DVD Halloween: 25 Years of Terror , wydano komiks Halloween: Autopsis . Napisany przez Stefana Hutchinsona i zilustrowany przez Marcusa Smitha i Nicka Dismasa, historia opowiada o fotografu, któremu powierzono robienie zdjęć Michaelowi Myersowi. Jako fotograf, Carter, podąża za doktorem Loomisem; sam zaczyna przejmować obsesję Loomisa, aż w końcu spotyka Michaela Myersa osobiście, co kończy się jego śmiercią. W 2008 roku Devil's Due Publishing zaczęło wydawać więcej komiksów o tematyce Halloween , zaczynając od czteroczęściowej miniserii zatytułowanej Halloween: Nightdance . Napisana przez Stefana Hutchinsona, akcja Nightdance rozgrywa się w Russellville i opowiada o obsesji Michaela na punkcie Lisy Thomas, dziewczyny, która przypomina mu jego siostrę Judith. Lisa boi się ciemności po tym, jak Michael uwięził ją w piwnicy na kilka dni, a lata później zaczyna wysyłać jej niepokojące, dziecinne rysunki i mordować osoby wokół niej w Halloween. Tymczasem Ryan Nichols poluje na Michaela po tym, jak zobaczył, jak atakuje i porywa swoją żonę. Na koniec Michael wrabia Ryana w morderstwa i grzebie Lisę żywcem. Hutchinson wyjaśnia, że Nightdance było próbą ucieczki od gęstej ciągłości serii filmowej i odtworzenia tonu filmu z 1978 roku; Michael staje się niewytłumaczalnie zafascynowany Lisą, tak jak stało się to z Laurie w oryginalnym Halloween , zanim sequele ustaliły, że więź rodzeństwa była w rzeczywistości motywacją do prześladowania jej. W miękkiej okładce Nightdance znajduje się krótka prozaiczna opowieść Charlie , w której występuje Charlie Bowles, seryjny morderca z Russellville , który czerpie z tej samej złej siły, która motywuje Michaela Myersa. Aby uczcić rocznicę serii Halloween , Devil's Due wydało jednorazowy komiks zatytułowany Halloween: 30 Years of Terror w sierpniu 2008 roku, napisany przez Hutchinsona. Antologia inspirowana oryginalnym filmem Johna Carpentera, Michael pojawia się w różnych opowiadaniach, majstrując przy cukierkach na Halloween , ścinając głowę królowej piękności, dręcząc Laurie Strode i zabijając nauczyciela szkolnego. --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Zdjęcia Zabójcy --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Dzięki za Uwagę to By było na Tyle Wyczekujcie Kolenych Artykułów Pozdrawiam X-Ray_98

Witajcie Czytelnicy z Tej Strony Redaktor X-Ray_98 z San News Zapraszam na Artykuł Tajemniczej Bazie Wosjkowej Strefie 69 ____________________________________________________________________________________________ Opis Miejsca Strefa 69 (ang. Area 69), znana oficjalnie jako Teren prywatny (ang. Restricted Area) – bardzo dobrze chroniony rządowy, tajemniczy obiekt badań wojska w Bone County w stanie San Andreas, na zachód od Las Venturas. Wzorowana jest na istniejącej w USA w stanie Nevada Strefie 51. Jej nazwa jest znana jedynie z misji Czarny projekt; poza misją, na oficjalnych mapach gry oraz na znaku drogowym w jej pobliżu, określana jest jedynie mianem Terenu prywatnego. ____________________________________________________________________________________________' Położenie Strefa 69 położona jest w pustynnym sercu Bone County. Od północy graniczy z opuszczonym lotniskiem w Verdant Meadows, będąc od niego osłoniętym przez niewielkie, piaszczyste wzgórze. Na zachód od bazy znajduje się radioteleskop The Big Ear, zaś od wschodu oddzielona ona jest wzgórzem od Octane Springs i Las Venturas. Miasteczkiem zlokalizowanym na południe od Strefy 69 jest Fort Carson, zaraz obok którego ulokowany jest bar Lil' Probe'Inn. Także w pobliżu znajduje się wyschnięte jezioro, wzorowane najpewniej na Groom Lake. Jest to obiekt ściśle tajny, w większości odcięty od cywilizacji – choć znajduje się on na mapie gry gracza, to na mapie turystycznej stanu, jego obszar jest ukryty. Ponadto, w trakcie misji Czarny projekt, The Truth stwierdza, że bazy wojskowej nie ma nawet na mapie. Jest ona jednak zaznaczona na mapach w Lil' Probe'Inn oraz na ranczu należącym do Mike'a Toreno.Do bazy wojskowej znajduje się tylko jeden dojazd ubitą drogą, wzorowaną najpewniej na Extraterrestrial Highway – prowadzi on z drogi głównej tuż na północ od Fort Carson, pod torami kolejowymi, omija Lil' Probe'Inn i pobliski park przyczep, skąd bezpośrednio kieruje do bramy Strefy 69. Na tej drodze znajduje się pojedynczy znak drogowy, na którym widnieje napis RESTRICTED AREA No Unauthorized Access Allowed (ang. TEREN ZASTRZEŻONY Nieautoryzowany wstęp wzbroniony). Oprócz tego, wokół samej bazy wojskowej znajduje się też kilka nieubitych dróg. eśli gracz za bardzo zbliży się, wejdzie na teren lub nawet przeleci nad Strefą 69, dostanie 5. stopień poszukiwań. Baza jest chroniona również czterema rakietami ziemia-powietrze, które zawsze będą atakować gracza jeśli ten będzie przelatywać nad bazą, nawet jeśli ten ma wyłączony stopień poszukiwań (np. za pomocą kodów) lub korzysta z pojazdów służb porządkowych. ____________________________________________________________________________________________' Naziemna Część Bazy Naziemna część Strefy 69 składa się z dwóch głównych kompleksów: właściwej części bazy wojskowej, oraz niewielkiego lotniska z hangarami. Całość otoczona jest płotem, wykonanym z nieokreślonego metalowego materiału.Część lotniskowa jest otoczona niskim płotem. Drogą lądową można się do niej dostać niszcząc wrażliwy fragment płotu z drutem kolczastym. Znajdują się w niej trzy hangary oraz niewielki pas startowy. Nie jest on jednak traktowany przez grę jako pełnoprawne lotnisko, tj. nie pojawia się na mapie jako opcja do lądowania. Można tu znaleźć pojazdy wojskowe, zarówno lądowe, jak i latające. Między właściwą częścią Strefy 69, a częścią lotniskową nie ma bezpośredniego połączenia – aby dostać się do wejścia do jednej części, trzeba najpierw opuścić drugą.Do właściwej części bazy dostęp daje tylko niewielkie wejście od strony zachodniej; brama główna do środka kompleksu nigdy się nie otwiera. Płot otaczający tę część jest zdecydowanie wyższy od tego, który otacza część lotniskową. Na terenie obiektu znajduje się siedem wież kontrolnych, ulokowanych na jego obrzeżach; w misji Czarny projekt znajdują się na nich reflektory, oświetlające placówkę, jednak nie ma ich tam w trakcie rozgrywki swobodnej.Wewnątrz tej części Strefy 69 jest umiejscowione kilka budynków o nieznanym przeznaczeniu, przypominających garaże lub magazyny, które są dla gracza zamknięte. Na dachu jednego z nich znajdują się panele fotowoltaiczne. W południowej części kompleksu mieści się wieża kontrolna, do której wnętrza gracz ma dostęp. W centralnej części projektu, na niewielkim, piaszczystym pagórku znajduje się przewód wentylacyjny. Gracz może zniszczyć w nim kratę, jednak w trakcie swobodnej rozgrywki dalej będzie odgrodzony od jego wnętrza. Niedaleko obok niej znajduje się właz, który w trakcie normalnej rozgrywki jest permanentnie zamknięty. W samym sercu kompleksu mieści się zaś zejście do bunkrów, które jest oddzielone od reszty grodziem. ____________________________________________________________________________________________' Bunkry Podziemna część Strefy 69 jest domyślnie dostępna dla gracza tylko w trakcie misji Czarny projekt. Gracz może się tam dostać albo poprzez otwarcie grodzia w wieży kontrolnej, albo przez wnętrze przewodu wentylacyjnego, a potem także przez wyrzutnię. W trakcie normalnej rozgrywki metody te nie działają, ponieważ wejścia te są permanentnie zamknięte. Przy użyciu błędu w grze, można się jednak dostać wewnątrz także poza misją. Aby dostać się do środka, gracz musi wsiąść na motocykl Freeway, zaparkować zaraz przy wejściu do przewodu wentylacyjnym w taki sposób, aby przewód znalazł się na lewo od pojazdu, a następnie zejść z Freewaya. Metoda ta jest przedstawiona na tym filmiku. Gracz wówczas powinien pojawić się wewnątrz budynku. Z wnętrza kompleksu nie da się normalnie wyjść – aby się z niego wydostać, trzeba albo skorzystać z błędów gry (np. braku kolizji), albo CJ musi zginąć albo zostać aresztowanym. Większość bunkrów utrzymana jest w surowej, cementowo-metalowej stylistyce i jest oświetlona przez turkusowe światła. Pierwsza, dość pusta część podziemnego kompleksu, znajdująca się zaraz przy grodziu, prowadzi do większego pomieszczenia. Znajdują się w nim m.in. dwa przedmioty przypominające głowice jądrowe, a także mniejsze, oszklone pomieszczenie, w którym znajdują się monitor i minigun. Dalej można znaleźć przejście do pokoju kontrolnego, w którym znajdują się radary oraz trójwymiarowa, dokładna mapa stanu San Andreas, a także do mniejszej przestrzeni, która stoi pusta. W przejściu do kolejnej części budynku pod podłogą jest mniejsze pomieszczenie o nieznanym przeznaczeniu, w którym znajduje się płytka woda. Można się do niego dostać przez zostawioną dziurę w kratach, albo poprzez bezpośrednie zniszczenie krat w podłodze. ____________________________________________________________________________________________' Strefa 69 W GTA a Strefa 51 w Nevadzie Strefa 51 (ang. Area 51, Dreamland bądź Groom Lake, oficjalna nazwa: Air Force Flight Test Center, Detachment 3) – amerykańska baza wojskowa służąca do testów nowych rozwiązań technicznych, zbudowana w roku 1955. Znajduje się w zachodniej części hrabstwa Lincoln na południu stanu Nevada, w Strefie Sił Powietrznych Nellis. Strefa położona jest tuż obok wyschniętego słonego jeziora Groom (ang. Groom Lake) oraz Poligonu Nevada. Dla pewności wybrano fragment pustyni, blisko kraterów po testach atomowych na sąsiednim poligonie. Dokładne zdjęcia satelitarne wykazały, że znajduje się tam jeden z najdłuższych na świecie pasów startowych o długości 9,5 km przechodzący przez jezioro Groom. Około roku 2000 zbudowano drugi pas o długości 5,5 km. Przestrzeń powietrzną nad bazą uznano za najlepiej i najdokładniej strzeżony obszar powietrzny w całych Stanach Zjednoczonych. W przybliżeniu jest ona wielkości Szwajcarii. Drogą, która odchodzi od drogi 93, można dojechać do wspomnianej bazy wojskowej, a jej długość wynosi około 32 km. Baza powstała w 1955 roku dla Centralnej Agencji Wywiadowczej USA (CIA). Do roku 2001 rząd USA podtrzymywał, że Strefa 51 nie istnieje. W oświadczeniu ze stycznia 2001 roku, prezydent George W. Bush wspomniał o „terenach operacyjnych położonych przy jeziorze Groom”, co można uznać za pierwsze przyznanie przez rząd Stanów Zjednoczonych, że baza istnieje. W sierpniu 2013 CIA oficjalnie potwierdziło istnienie bazy. Testowano tam samoloty wojskowe, m.in. SR-71 Blackbird, B-2 Spirit oraz F-117 Nighthawk, B-1 Lancer. Prowadzono również badania broni produkowanej za „żelazną kurtyną” i przejętej różnymi drogami przez Amerykanów, między innymi samolotów MiG. Lockheed U-2 Prawdopodobnie pierwszym zrealizowanym projektem był Lockheed U-2. Podczas II wojny światowej baza była używana do ćwiczeń oraz prób zrzucania bomb, a potem nie wykorzystywano jej do 1955 roku, kiedy to została wybrana przez Skunk works Lockheeda jako idealne miejsce do testów U-2. Firma postawiła tam prowizoryczną jednostkę, składającą się z paru schronów, warsztatu oraz domów dla kilkuosobowej załogi. Pierwszy samolot tego typu latał nad Strefą 51 w sierpniu 1956. W tym czasie, na pobliskim poligonie przeprowadzano testy jądrowe, m.in. operację Plumbbob, które często przerywały testy Lockheeda. Jeden z wybuchów, mający miejsce 5 lipca, spowodował nawet opad radioaktywny na terenie bazy, przez co musiała być tymczasowo ewakuowana. Blackbird Lockheed zaczął tworzyć nową konstrukcję A-12 w ramach programu OXCART: 3-Machowy samolot, protoplastę kolejnej konstrukcji – znanej później jako SR-71 Blackbird[4]. Charakterystyka samolotu wymagała potężnego rozbudowania bazy. Do czasu, gdy pierwszy prototyp wzbił się z lotniska w 1962, główny pas startowy został przedłużony do 2600 m, a liczba osób obsługujących bazę wyniosła ponad 1000. Strefa 51 miała zbiorniki paliwa, wieże kontroli lotów oraz boisko do baseballa. Wzmocniono także ochronę – zamknięto pobliską kopalnię, a sąsiadujące tereny stały się zakazaną dla cywilów strefą (wejście do tej strefy grozi śmiercią). W bazie tej odbywały się pierwsze loty samolotów Blackbird takich jak A-12, SR-71, zaniechanej wersji YF-12 jako myśliwca przechwytującego oraz D-21 (UAV). Have Blue/Senior Trend/F-117 Pierwsze prototypy Have Blue (rodzina F-117 Nighthawk) latały w Groom Lake w 1977 roku. Testowanie serii wyjątkowo tajnych prototypów kontynuowano do 1981, kiedy to zaczęto już produkować F-117. Oprócz latania, sprawdzano tam także wykrywanie przez radary oraz uzbrojenie tych samolotów. Następnie wszelkie operacje związane z F-117 przeniesiono do Tonopah Test Range, a następnie do Holloman Air Force Base. ____________________________________________________________________________________________ Zdjęcia Tutaj są Zdjęcia Bazy w GTA SA oraz Zdj z Satelity Przedstawiające Faktyczną Strefę 51 z Nevady ____________________________________________________________________________________________ Dzięki Za Uwagę Wyczekujcie Następnych Artykułów Pozdrawiam Redaktor X-Ray_98

Witajcie Czytelnicy z Tej Strony Redaktor X-Ray_98 z San News Zapraszam na Artykuł o Miejscu które Podobno Monitoruje aktywność poza ziemską w GTA SA ____________________________________________________________________________________________ Opis Miejsca Lil' Probe'Inn – bar znajdujący się w dzielnicy o tej samej nazwie, położony niedaleko na północ od Fort Carson w Bone County w San Andreas. Znakiem rozpoznawczym baru jest atrapa statku kosmicznego, wirująca cyklicznie na słupie przy obiekcie. W środku baru jest stół, na którym możemy zagrać w bilard. Na ścianie w innym pomieszczeniu jest mapa San Andreas, z zaznaczonymi miejscami, z bliżej nieznanych powodów (taka mapa znajduje się też w ranczu Toreno). Na innej ścianie są zdjęcia pokazujące latające talerze i kosmitów. Przy oknie znajdują się siedzenia na których nie można usiąść. Obok baru znajduje się obozowisko przyczep. Znajdują się tam dwa Glendale (wersja glenshit). Panele słoneczne obok są doskonałymi rampami. Bar wraz z okolicą jest wzorowany najprawdopodobniej na barze Little A'Le'Inn w miejscowości Rachel w stanie Nevada, położonej nieopodal Strefy 51 (na której jest wzorowana Strefa 69). ____________________________________________________________________________________________ Podłoże oraz Przykrywka Zwykłego Baru Bar Lil Probe Inn jest można Powiedzieć tylko przykrywką ponieważ na zapleczu jest cały sprzet do komunikowania się a takze kartka z różnymi kodami i ciągami znaków co znaczy że monitorowano aktywność poza ziemską a także obiekt może być połączony w jakiś sposób z bazą wosjkową która może dawać jakieś polecenia dla tego obiektu jakie sygnały mają być wysyłane przez ten obiekt poza tym najbardziej ciekawe jest to że gracze w wersji beta GTA SA donosili że nad barem w godzinach nocnych można było zobaczyć UFO a także była wgrana wczesna wersja misji gdzie trzeba było zabić kosmitów i ukraść ich technologię więc tutaj jest naprawde dobre podłoże ale no niestety gdy GTA Doszło do końca to zostało usunięte z gry a szkoda bo było by to naprawde moim zdaniem mega ciekawe i bardzo zaskakujące ____________________________________________________________________________________________ Ciekawostki Wewnątrz budynku znajduje się mapa San Andreas z małą wyspą nad San Fierro, której w rzeczywistości nie ma w grze. Jest to mapa gry z wersji beta. Taką samą mapę można znaleźć w domu na ranczu Mike'a Toreno. W wersji The Definitive Edition we wnętrzu baru znajduje się oryginalna mapa San Andreas. We wnętrzu baru znajduje się łącznie 69 zdjęć o tematyce UFO. W zależności od platformy, zdjęcia na ścianach się różnią. W wersjach PlayStation 2 i PC są czarno-białe, a w wersji na Xbox są kolorowe. Nazwa Lil' Probe'Inn brzmi jak Little Probing (dosłownie małe probowanko). W wersji The Definitive Edition we wnętrzu baru zamiast prawdziwych zdjęć o tematyce UFO znajdują się screeny z GTA V oraz z Red Dead Redemption 2 z dodanymi statkami UFO. Co ciekawe, jeden z obrazów na ścianie nie przedstawia ani GTA V, ani Red Dead Redemption 2. Widać na nim dom w nieokreślonej lokacji; pochodzenie obrazu pozostaje obecnie nieznane. ____________________________________________________________________________________________ Zdjęcia ____________________________________________________________________________________________ Dzięki za Poświęcony Czas Dzięki i Pozdrawiam ciepło wyczekujcie kolejnych ciekawych Artykułów Redaktor X-Ray_98

Witajcie Witajcie z Tej Strony Redaktor T-850_Cyber Zapraszam do Zapoznania się z Artykułem o Jednej z Największych niewyjaśnionych dotąd Tajemnic ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Podłoże Mitu Czyli skąd To się wzieło Grób masowy , znany również jako Worki z ciałałami , to wykopany w ziemi dół wypełniony workami ze zwłokami znajdujący się na północny zachód od Strefy 69 i na południowy zachód od cmentarzyska samolotów Verdant Meadows w grze Grand Theft Auto: San Andreas . Według wielu graczy Jest to największa tajemnica w całej historii GTA San Andreas jest wokół tej tajemnicy wiele teorii spiskowych a także doszukiwania się czegoś niezwykłego na siłę jednak są co do tego pewne przesłania . ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Opis Tej Mrocznej Tajemnicy Grób to duży dół wykopany na głębokość około 6 do 12 stóp w ziemi u podstawy dużej formacji Mesa na pustyni w północnej części hrabstwa Bone . Przed dołem stoi pickup Bobcat , co sugeruje, że ciała zostały wcześniej załadowane na platformę ciężarówki i przywiezione na miejsce, zanim podejrzani zostali przerwani i porzucili pojazd w pośpiechu lub po prostu zostawili go. Według strony internetowej Grand Theft Auto: San Andreas , Henry Bolt był pułkownikiem 66. Pułku Kawalerii stacjonującego w Fort Carson , który w 1862 roku poprowadził swój oddział podczas próby ataku na Las Barrancas. Niestety, pułkownik i cały jego oddział wpadli do dołu, zanim dotarli do osady. Las Barrancas Mass Grave stoi jako hołd dla ich służby i upamiętnienie sił Bolta. Mimo braku fizycznej obecności w grze, niektórzy gracze powiązali wzmiankę o grobie masowym Las Barrancas z tym znalezionym w El Castillo del Diablo. Jednak pojawiają się pewne rozbieżności co do lokalizacji grobów. W artykule napisano, że pułkownik próbował poprowadzić oddział z Fortu Carson do Las Barrancas, choć biorąc pod uwagę położenie masowego grobu w El Castillo del Diablo, można by przypuszczać, że prowadził ich w kierunku Las Payasadas lub El Quebrados. Ponadto nie można zakładać, że w tym czasie ukończono tamę Shermana ani że istniał most łączący Las Payasadas i El Quebrados. Tak więc, jeśli pułkownik próbował wykonać manewr oskrzydlający i planował zaatakować Las Barrancas od północy, musiałby poprowadzić swoje siły obok dwóch domniemanych wrogich osad. Sugeruje to jedną z trzech możliwości. Masowy grób mógł znajdować się w pobliżu miasta Las Barrancas w wersji beta gry lub być może Las Barrancas i Las Payasadas miały zmienioną nazwę gdzieś między wersją beta a ostateczną wersją. Jak zasugerowali niektórzy gracze, historia pułkownika Colta została wymyślona dla turystów, a masowy grób El Castillo del Diablo został wykopany długo po tych wydarzeniach i służy bardziej makabrycznemu celowi, jakim jest pozbycie się zwłok niedawno zamordowanych ludzi. tak czy inaczej jest kilka Podejrzanych w tej sprawie . ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Podejrzani w Tej Tajemnicy Pan Trenchcoat Pan Trenchcoat od dawna uważany jest za osobę odpowiedzialną za masowy grób. Gracze teoretyzują, że mieszka w małym domu na drodze gruntowej tuż przy głównej drodze biegnącej na południe między El Quebrados i Las Barrancas i regularnie zabija innych pieszych, wrzucając ich ciała do grobu. Następnie łączą typ pojazdu, który pojawia się w pobliżu jego domniemanego miejsca zamieszkania, z tym, który pojawia się przy masowym grobie. Jednak ten dowód jest nieprawdziwy, ponieważ pojazd, który pojawia się w pobliżu domu, to Sadler, a nie Bobcat. Mimo że nazywa się go seryjnym mordercą, pan Trenchcoat jest najprawdopodobniej osobą cierpiącą na alkoholizm, być może wywołany traumą w wyniku pozaziemskiego spotkania czwartego stopnia. Rodziny Sindacco Gracze wysnuli teorię, że grób jest miejscem składowania zwłok rodzin mafijnych. Główny dowód na poparcie tej teorii można zobaczyć w filmie wprowadzającym do gry, w którym widać dwóch gangsterów Sindacco Family kopiących grób. Jednak pokazano, jak próbują pozbyć się tylko jednego ciała, a dokładne miejsce, w którym bandyci mieli kopać, okazało się być gdzie indziej w Bone County , w pobliżu Desert Building . Mary-Beth Maybell Innym podejrzanym, którego łowcy mitów uznali za odpowiedzialnego, jest Mary-Beth Maybell , prowadząca stację radiową K-Rose. Podczas jednego ze swoich programów mówi, że ma sześciu mężów, którzy teraz są „sześcioma stopami pod ziemią”. Gracze szybko powiązali liczbę jej mężów z liczbą worków na zwłoki w masowym grobie. Mary-Beth ogłasza również, że nadaje z jakiegoś miejsca w hrabstwie Bone, co umieszcza ją w pobliżu grobu. W pewnym momencie swojego programu ujawnia również, że prowadzi ciężarówkę, którą gracze uznali za Bobcata znajdującego się w pobliżu grobu. Giorgio Forelli Giorgio Forelli , capo rodziny Forelli z Vice City , również został uznany za odpowiedzialnego za grób. Gracze teoretyzują, że jego obecność w San Andreas można wytłumaczyć, zakładając, że podróżował ze swoim prawnikiem, Kenem Rosenbergiem , gdy Ken przeprowadził się do Fort Carson Medical Center na rehabilitację. Gracze przytaczają jego domniemane zaangażowanie w mit Car Grave i jego zaangażowanie w rodzinę Forelli jako dowód. Praktyki rodziny są szczególnie brutalne, jak widać w sprawdzonym micie Forelli Family Barbarity . Obszar 69 Gracze powiązali również to miejsce z operacjami w pobliskiej bazie wojskowej Area 69 , teoretyzując, że strażnicy pozbyli się zwłok intruzów. Jest to jednak mało prawdopodobne, ponieważ rządowa baza wojskowa miałaby na tyle dalekowzroczności, aby spalić ciała. Inni sugerują, że placówka pozbywa się zwłok obcych lub eksperymentów w grobie. Jest to jednak jeszcze mniej prawdopodobne, ponieważ placówka prawdopodobnie zamroziłaby ciała pozaziemskie w celu późniejszego zbadania i spaliła niebezpieczne lub zainfekowane tkanki. Złodziej grobów Dalsze spekulacje sugerują, że Grave Robber pozbył się wykopanych zwłok w grobie. Nie wiadomo dokładnie, który cmentarz został zbezczeszczony, ale co ciekawe, na pobliskim cmentarzu Las Brujas znajduje się sześć grobów, a w grobie masowym sześć worków na zwłoki. Powiązanie z Jeepers Creepers Być może najbardziej dziwaczne ze wszystkich, niektórzy uważają, że Mass Grave jest dziełem The Creeper , antagonisty filmów Jeepers Creepers . Istnienie The Creeper w San Andreas jest obecnie uznawane za fałszywe, a jedynym dowodem łączącym go z Mass Grave jest to, że w filmach umieszcza swoje ofiary w workach na zwłoki . ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Zdjęcia Na Poniższych zdjęciach widoczny jest Duży wykopany dół oraz jeden z podejrzanych który kręcił się w pobliżu miejsca Tajemniczej Zbrodni . ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- A zatem To by było na tyle Wyczekujcie Kolejnych Artykułów z Serii Mity I Legendy Pozdrawiam T-850_Cyber

Witajcie Drodzy Czytelnicy z Tej Strony Redaktor Aplikujący T-850_Cyber Zapraszam na Artykuł o jednej z najdziwniejszych postaci a więć o Mothmanie czyli Człowieku Ćmie ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Opis Postaci i Historia mitu w GTA SA Mit opiera się na prawdziwych obserwacjach Mothmana w Point Pleasant w Zachodniej Wirginii w latach 60. XX wieku. Według prawdziwej legendy Mothman jest dużym stworzeniem o skrzydłach przypominających owady, czerwonych oczach i futrzastym, sowim ciele. Legenda głosi, że obserwacjom Mothmana zwykle towarzyszą tragedie z wieloma ofiarami śmiertelnymi, takie jak katastrofy lotnicze lub zawalenia się mostów. Mit o Mothmanie narodził się w 2004 roku, na krótko przed wydaniem ostatecznej wersji gry. Mit w grze jest bardzo podobny do mitu w prawdziwym życiu. Gracze, którzy widzieli Mothmana, twierdzą, że jest człowiekiem z dużymi skrzydłami przypominającymi ptaki lub owady, świecącymi czerwonymi oczami i szybuje wysoko nad krajobrazem. Ze względu na rzadkość tego mitu zachowanie Mothmana jest w dużej mierze nieznane. Mówi się również, że może pojawić się, gdy ginie duża liczba pieszych, gdy rozbija się samolot lub przed innymi wypadkami, tak jak w prawdziwej legendzie. Tylko kilka zdjęć i filmów z gry pokazuje Mothmana, ale niestety wiele z nich może być wynikiem modów lub manipulacji zdjęciami. W przypadku tym brakuje również znaczących odniesień do gry, więc istnienie Mothmana w grze jest wysoce wątpliwe. Na zachodnim krańcu zapory Shermana , blisko parkingu, znajdują się dwie duże, uskrzydlone statuy, które niektórzy gracze uważają za statuy Mothmana. Jednak ta teoria jest fałszywa, ponieważ zapora Hoovera, na której wzorowana jest zapora Shermana, ma takie same uskrzydlone statuy i miejsce pamięci. W filmie na YouTube autorstwa „GTA SA Myster Files”, gdy gracz przybliżył twarz statuy przez karabin snajperski, samolot rozbił się w pobliżu. YouTuber twierdził również, że doszło do drugiego wypadku, gdy ponownie przybliżył statuę. Chociaż nie zostało to nagrane na filmie, powiedział, że jego komputer zawiesił się podczas drugiego wypadku. Ze względu na położenie i wysokość, opuszczona kopalnia w hrabstwie Bone, zwłaszcza Arco del Oeste, od dawna uważana jest za dom Mothmana. Niektórzy nawet spekulowali, że rampa utworzona przez tory musiała zostać użyta do przywołania Mothmana. Oczywiście, nie było to nic więcej niż plotka. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Mothmann w Rzeczywistości W pierwszej połowie XX wieku duży, ciemnoczerwony ptak o rozpiętości skrzydeł ok. 3,5 metra miał być widziany kilkakrotnie w okolicach rzek Ohio i Kanawha w Wirginii Zachodniej. Te rzekome obserwacje często wiąże się ze sprawą Mothmana Najwcześniejsze spotkanie z Mothmanem miało miejsce w 1961. Pewna kobieta, jadąc ze swoim ojcem drogą nr 2 w pobliżu rzeki Ohio, dostrzegła sylwetkę człowieka wchodzącego na drogę. Gdy zwolniła, postać – zgodnie z jej późniejszą relacją – rozwinęła niewidoczne wcześniej skrzydła i odleciała. Kobieta długo nie wspominała nikomu o tym zdarzeniu, twierdząc, że i tak nikt nie uwierzyłby w jej opowieść[5]. W 1965 Mothman miał ukazać się też dziecku, również w pobliżu Ohio River (chłopiec opisał stworzenie jako anioła) oraz w lecie 1966 żonie lekarza, mieszkającej w tej samej okolicy, która zeznała, że dostrzegła „ogromnego motyla, Loren Coleman w jednej ze swoich książek poświęconych m.in. Mothmanowi podaje, że 1 września 1966 kilka osób widziało obiekt o ludzkich kształtach unoszący się nad Missisipi, a 1 listopada członek amerykańskiej Gwardii Narodowej miał dostrzec humanoidalną postać na drzewie Pierwsze zeznanie o spotkaniu z Mothmanem, które trafiło do prasy, pochodzi od grupy pięciu grabarzy, którzy 12 października 1966 opisali brązowego człowieka ze skrzydłami. Istota miała siedzieć na niedalekim drzewie, a następnie wznieść się w powietrze i przelecieć nad głowami przestraszonych mężczyzn Inne dziwne wydarzenie miało miejsce miesiąc później – 15 listopada 1966. Około godziny 22:30 Newell Partridge z Salem (145 km od Point Pleasant) oglądał telewizję, gdy telewizor zgasł, po czym zaczął wyświetlać wzór przypominający rybie ości i wydawać buczący dźwięk (jak stwierdził Partridge – przypominający odgłosy wydawane przez generator). Pies Partridge’a, trzyletni owczarek niemiecki Bandit, ujadał pod domem, więc mężczyzna wziął latarkę i wyszedł sprawdzić, co niepokoi zwierzę. Skierował światło latarki w stronę stodoły, gdzie najwyraźniej kierował się pies, i dostrzegł parę czerwonych oczu, przypominających reflektory rowerowe. Próbował podejść z psem do stodoły, ale sparaliżował go „hipnotyczny, paranormalny strach”. Bandit, pies doświadczony udziałem w wielu polowaniach, pobiegł w kierunku zagadkowego zjawiska i już nie wrócił. Partridge miał tylko usłyszeć pisk zwierzęcia. Resztę nocy mężczyzna spędził w łóżku ze strzelbą w dłoni, a rano znalazł tylko ślady łap psa w okolicy stodoły. Odczytując je, Partridge doszedł do wniosku, że Bandit po dobiegnięciu do budynku zaczął kręcić się w kółko, jakby gonił własny ogon. Zgodnie z relacją mężczyzny było to o tyle dziwne, że pies nigdy wcześniej tego nie robił. Ślady pozostawione przez niego w błotnistym podłożu wskazywały, że przebiegł on z domu w kierunku stodoły, wykonał kilka „kółek” i znikł w zagadkowy sposób[9]. Zwierzę już się nie odnalazło[8]. Tego samego wieczora dwa młode małżeństwa (Roger i Linda Scarberry oraz Steve i Maria Malette) podróżowały samochodem późnym wieczorem, kiedy – zgodnie z ich relacją – zauważyli oni dziwną sylwetkę w pobliżu opuszczonej fabryki trotylu, około 7 mil na północ od Point Pleasant. Świadkowie mieli dostrzec dwa czerwone światła przypominające oczy, świecące w ciemnościach, jakie panowały wokół starego generatora znajdującego się niedaleko bramy fabryki. Zatrzymali samochód i ze zdziwieniem przekonali się, że obserwują duże zwierzę. Roger Scarberry opisał je jako istotę o kształcie człowieka, ale większe, wysokie może na sześć i pół lub siedem stóp, z dużymi skrzydłami złożonymi na plecach, Dodał także, że stworzenie przypominało człowieka, ale nie miało ramion, jak również głowy. Chodziło niezgrabnie, podobnie jak pingwin. Roger Scarberry stwierdził także, że jego wielkie, czerwone oczy działały na niego hipnotycznie. Mężczyzna nie mógł oderwać od nich wzroku. Przerażeni świadkowie pospiesznie odjechali, poruszając się drogą nr 62. W ostatniej chwili zauważyli, że postać ruszyła w stronę drzwi fabryki. Po jakimś czasie dostrzegli istotę na pagórku przy drodze. Zeznali, że „ptak” rozłożył skrzydła (których rozpiętość ocenili na 12 stóp) i bez wysiłku wzbił się w powietrze i leciał za ich samochodem, nie poruszając skrzydłami. Zgodnie z relacją istota rozwinęła niesamowitą prędkość w tej swoistej pogoni za autem, które poruszało się z prędkością co najmniej 160 km/h. Jadąc minęli na drodze ciało wielkiego psa, ale gdy później wrócili w to miejsce, zwłok już tam nie było (szczegół ten wiązano później z przypadkiem zaginięcia psa Partridge’a, które miało miejsce około 90 minut wcześniej). Stworzenie wciąż podążało za samochodem, wydając przy tym dziwne dźwięki, przypominające pisk „wielkiej myszy”. Odleciało, gdy auto wjechało do Point Pleasant. Przerażone małżeństwa zawiadomiły zastępcę lokalnego szeryfa, Millarda Halsteada, który potraktował te zeznania poważnie. Jak później mówił, nie miał powodów, aby postąpić inaczej: Znałem te dzieciaki całe ich życie. Nigdy nie miały żadnych kłopotów i były naprawdę wystraszone tej nocy. Potraktowałem ich poważnie Podczas oględzin okolic fabryki TNT policjant usłyszał w swoim radio dźwięk podobny do płyty obracanej w przyspieszonym tempie, jak również dostrzegł coś, co później opisał jako „cienie krążące” po zakładach. Kilka dni później oba małżeństwa wraz z Halsteadem wróciły w to miejsce w dzień. Loren Coleman podaje, że ujrzeli wówczas coś latającego we wnętrzu bojlera znajdującego się na terenie fabryki. Byli jednak zbyt przerażeni, aby sprawdzić, co to było. Relacje z tych wydarzeń bardzo szybko zostały spopularyzowane przez prasę. Dziennikarze nazwali rzekome tajemnicze stworzenie Mothman, wzorując się najprawdopodobniej na jednym z wrogów komiksowego superbohatera, Batmana (serial telewizyjny z tą postacią w roli głównej był bardzo popularny w tym czasie), Killer Moth czyli inaczej (Zabójcza Ćma). 16 października grupa uzbrojonych mieszkańców Point Pleasant przeszukała tereny fabryki trotylu, poszukując śladów zagadkowego stworzenia. Wyprawa nie zakończyła się sukcesem, ale potwierdzono tylko, że wspomniany obszar jest opuszczony i zniszczony w takim stopniu, iż mógłby być bezpiecznym schronieniem nawet dla dużej istoty. Tego samego wieczora Raymond Wamsley i Marcella Bennett oraz ich córka Teena składali wizytę przyjaciołom, państwu Ralphowi i Virginii Thomas, mieszkającym w bungalowie znajdującym się niedaleko magazynu wchodzącego w skład kompleksu fabrycznego. Wamsley i Bennett nie zastali swoich przyjaciół, zostali poinformowani przez ich dzieci, że gospodarze są w kościele. Goście opuścili dom, wsiadając do zaparkowanego nieopodal samochodu, gdy – zgodnie z ich słowami – obok pojazdu pojawiła się dziwna postać. Bennett opowiadała później, iż wyglądało na to, że istota leżała na ziemi, a gdy ludzie podeszli do auta, powoli się podniosła. Rzekomy Mothman był duży, szarego koloru, wyposażony w wielkie, świecące na czerwono oczy. Bennett była tak przerażona tym widokiem, że upuściła swoją córeczkę na ziemię. Szybko jednak przyszła do siebie, podniosła dziecko i wraz ze swoim partnerem zaczęła uciekać w kierunku domu. Wamsley zadzwonił na policję, podczas gdy reszta miała słyszeć, jak tajemnicza istota chodziła po werandzie, zaglądając do środka przez okna. Gdy przyjechali policjanci, stworzenia już nie było. Następne relacje z rzekomych obserwacji Mothmana miały miejsce w kolejnych dniach listopada. Były one bardzo podobne do tych opisanych powyżej. 18 listopada dwaj strażacy zamieszkali w Point Pleasant, Paul Yoder i Benjamin Enochs, dostrzegli dziwne stworzenie[4]. Opisali je jako „wielkie” zwierzę, ale byli zgodni co do tego, że „z pewnością był to ptak”. 24 listopada cztery osoby miały obserwować istotę unoszącą się w powietrzu nad fabryką trotylu. Jak podaje Coleman, dziesiątki obserwacji dziwnej istoty miały miejsce w przeciągu następnych kilku tygodni. Na przykład pewnego poranka Roy Grose mieszkająca w Cheshire została obudzona przez ujadającego psa i miała ujrzeć wielokolorowy obiekt unoszący się nad czubkami drzew stojących na łące znajdującej się niedaleko jej domu. Tego samego dnia pewien nastolatek prowadzący samochód na drodze nr 7, nieopodal mieszkania Grose, napotkał ogromnego „ptaka”, który unosząc się w powietrzu „zanurkował” i gonił auto chłopaka przez ponad milę. Opublikowanie w lokalnej i stanowej prasie relacji ze spotkań z Mothmanem sprawiło, że kolejne osoby przyznawały się do podobnych doświadczeń. Na przykład Kenneth Duncan twierdził, że 12 listopada widział coś podobnego do brązowego człowieka szybującego ponad drzewami w Clendenin (Wirginia Zachodnia). Duncan uczestniczył wówczas w kopaniu grobu dla zmarłego teścia. Istota odleciała, zanim zauważyło ją czterech innych mężczyzn pomagających Duncanowi. 20 listopada natomiast pewna para doniosła policjantowi z Charleston, że widzieli oni dużego ptaka niedaleko Ferry Branch. Zgodnie z ich relacją rozpiętość skrzydeł zwierzęcia była większa niż szerokość ich samochodu. Stworzenie miało przelecieć nad autem, usiąść na drzewie i odlecieć. Tego samego dnia grupa nastolatków miała zobaczyć nad Campbells Creek „człowieka-ptaka”. W tym samym czasie ptak wysoki na cztery stopy z czerwonymi półksiężycami pod oczami miał być obserwowany przez Howarda Millera. Jak twierdził, istota wylądowała na garażu dla autobusów w Dixie (hrabstwo Nicholas). Podobne stworzenie miała obserwować Brenda Jones niedaleko Campbell’s Creek. Jak opowiadała – Mothman uciekł przed nią do lasu. Rankiem 25 listopada Thomas Ury z Clarksburga miał zauważyć postać o wysokości sześciu stóp, ze skrzydłami 10-stopowej rozpiętości. Mężczyzna jechał drogą 62, gdy – jak twierdzi – nagle ujrzał istotę stojącą na polu niedaleko drogi. Mothman miał pojawić się jeszcze niedaleko Mason w Wirginii Zachodniej, gdzie 27 listopada rzekomo ścigał młodą kobietę. Podobne wydarzenie miało rzekomo miejsce tego samego dnia w New Haven. Dziwna latająca istota goniła tam samochód prowadzony przez Connie Jo Carpenter. John Keel podaje, że kobieta po natknięciu się na istotę przez dwa tygodnie cierpiała na zapalenie spojówek, które spowodował najwyraźniej widok czerwonych, świecących oczu Mothmana. Doniesienia o spotkaniu z tą istotą pochodzi także z tego samego dnia, ale z St. Albans, gdzie miała widzieć go dwójka dzieci – Sheila Cain i jej młodsza siostra. Zgodnie z przedstawionym przez nie opisem stwór miał ok. 2,1 metra wysokości i wielkie, czerwone oczy. Dziewczynki miały przerażone zacząć uciekać przed Mothmanem, który wzbił się w powietrze i gonił je przez jakiś czas. 28 października natomiast Richard West z Charleston zaobserwował rzekomo postać przypominającą mu Batmana, siedzącą na dachu domu. Zgodnie z jego relacją stworzenie miało ok. 1,8 metra wysokości i skrzydła o rozpiętości niemal 2,5 metra. West twierdzi także, że istota miała duże czerwone oczy. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Katastrofa mostu Silver Bridge Relacje ze spotkań z Mothmanem jako pierwszy zapisywał amerykański ufolog i dziennikarz John Keel. Efektem jego pracy jest książka Mothman Prophecies (Przepowiednie człowieka-ćmy). Podczas wielu rozmów i wywiadów, jakie przeprowadził Keel podczas zbierania materiałów, stwierdził, iż obserwacje rzekomego Mothmana były tylko jednym z wielu dziwnych zjawisk, jakie miały miejsce w Point Pleasant i okolicach w ciągu 13 miesięcy na przełomie 1966 i 1967. Dziennikarz pisał o wielu relacjach z dostrzeżenia UFO, aktywności poltergeistów, wizytach ludzi w czerni i zagadkowych okaleczeniach zwierząt domowych. W 1967 Keel zaczął otrzymywać telefony od osób, które poznał w trakcie zbierania materiałów do książki. Twierdzili oni, że są w kontakcie z kosmitami, którzy przekazywali im przepowiednie dotyczące przyszłych wydarzeń. Pośród nich były wiadomości o zamachu na papieża i Roberta Kennedy’ego, a także o katastrofie mostu Silver Bridge w Point Pleasant. Mary Hyre, znajoma Keela, korespondentka gazety Messenger z Athens w Ohio przebywająca w Point Pleasant, opowiadała mu o swoim śnie, w którym zobaczyła ludzi tonących w rzece. O podobnych koszmarach nocnych doniosło mu kilka innych osób. 15 grudnia 1967 w Point Pleasant doszło do zawalenia się mostu Silver Bridge. Na miejscu zginęło 46 osób, a ciał dwojga nigdy nie odnaleziono. Kilka obserwacji Mothmana miało nastąpić tuż przed samą katastrofą. Analiza przeprowadzona przez amerykański Departament Transportu wykazała, że obluzowała się i wypadła jedna ze śrub mocująca ważny element konstrukcyjny mostu Uznaje się to Wydarzenie za najbardziej łączone z Mothmanem Gdyż ludzie z Point Pleasant wierzą że pojawiający się Mothamann Dążył do Ostrzeżenia ludnośći przed Nadciągającym Nieszczęściem. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Zdjęcia Statuetki z Point Pleasant ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- A więc to by było na Tyle jest to mega obszerny Artykuł więc mam nadzieje że przyjmie się więc pozdrawiam i wyczekujcie koljenych artykułów T-850_Cyber.